Bize Aşk Lazım (Mükemmel Planlar Serisi 1)

Bölüm 21

Güven yataktan kalktı. Yatak acımasızca kullanılmıştı ve çarşaflar yatağın ayakucunda ip gibi toplanmıştı. Mercan'ın üzerinde ince bir pike vardı ama kapattığından çok şeyi meydana çıkarıyordu. Yatakta kendi köşesine çekilmiş, başını diğer tarafa çevirmişti.  İlk kez birlikte oldukları gecenin üzerinden bir ay geçmişti ve bu bir ay Güven'in evlenirken beklemediği kadar hareketliydi. Artık, gerçek bir evliliği vardı. Gerçi bir ay boyunca yaşananları düşündüğünde bundan o kadar da şikayetçi değildi. Yine de baştan beri bu evliliğe karşı durmasına sebep olan şey hâlâ oradaydı. Mercan'a duyduğu arzu gözünü kör, kulağını sağır etmekle kalmamış besbelli beyninin sulanmasına da neden olmuştu.

Güven en baştan beri kazanmasına imkan olmayan bir oyuna girişmişti, Mercan'la aynı evde yaşayıp da anlaşmaları bittiğinde elini kolunu sallayıp gidemeyeceğini en başında anlaması gerekiyordu. Kadın ergenliğinin en ıslak fantezilerinde bile göremeyeceği türden bir fizikte melek gibi bir güzelliğe sahipti. Garip ve kafa karıştırıcı bir bileşimdi, sadece biri ya da diğeri olsaydı karşı durmak çok daha kolay olurdu ama ikisi bir aradayken imkansızdı.

Evliliği artık gerçekti ve Güven'in pek de aşina olmadığı türden bir evlilikti. İşin esası Güven bu evlilikle ve karısıyla ne yapacağından pek emin değildi. Bir ay boyunca yaptığı tek şey günlerini kadının garip tabiatının yarattığı kaosla boğuşup geceleri onunla birlikte olarak geçirmek olmuştu. Biraz yorucu olsa da çok daha kötü evlilikler olduğu düşünülünce ortada yakınılacak pek fazla bir şey yoktu.

Duştan çıktı, üzerini giyinip aşağı indi. Mercan mutfaktaydı, pazar günü olduğundan Ayşe Hanım evde değildi ve baş başa olacakları ilk sabahtı. Önceki üç hafta boyunca ya Güven yeni bir anlaşma için Pazar sabahı erkenden evden çıkmak zorunda kalmıştı ya da Mercan sezonun son düğünlerini yetiştirmek için hummalı bir çalışmanın içindeydi. Mercan da tıpkı onun gibi duştan yeni çıkmıştı, saçları hâlâ hafif nemliydi ve mutfak tezgahının önünde en sevdiği şeyle yani omlet çırpmakla uğraşıyordu. Kadının tüm yemeklere ilginç bir tutkusu olsa da onu omlet yaparken izlemek oldukça keyifliydi. Beraber geçirdikleri bir ay kadının düşüncelerini ve davranışlarını öğrenmesine yetmişti. Örneğin keyifli olduğu zamanlarda yüzünde kocaman bir gülümseme oluşuyor, kendi kendine şarkı mırıldanıyordu, gergin olduğunda kadının çilli burnunun üzeri kırışıyor ve elini kolunu nereye koyacağını bilemeyip gerginleşiyordu. Kızgın olduğunda gözlerinden ateşler saçıyor, üzgün olduğunu her ne kadar belli etmemeye çalışsa da o güzel menekşe gözleri hemen onu ele veriyordu.

Güven bir aydır her sabah yaptığı gibi gidip kadının beline sarılıp yanağından öptü: "N'aber güzellik. Erkencisin?"

"Hı hı. Sen de ister misin?" Mercan durdu ve sert bir bakış attı "Yoksa dışarıda mı kahvaltı yapmak istersin? Sonra sinsice hayatına sızmış olmayayım."

"Ne... Nasıl?" Birden iki ay önceki kavgaya geri dönmek Güven'i şaşırttı. Bu sorunu çözdüklerini sanıyordu. En azından konu tekrar açılmadığında çözüldüğünü sanmıştı.

Mercan kollarını boynuna doladı ve dudağına oyunbaz bir öpücük kondurdu "Şaka yaptım."

"Aman ne komik!" Yine de gülümsemekten kendini alamadı. "Hmmm yine nefis omlet kokuları alıyorum. Daha önce ne kadar güzel omlet yaptığını söylemiş miydim?"

Mercan kıkırdayıp kafasını salladı "Birkaç kez" durdu düşünüyormuş gibi yaptı "Sanırım her yediğinde." Yüzünde o kadar sevimli bir ifade vardı ki Güven dayanamayıp onu öptü. Mercan kollarını biraz daha sıkıp kendini ona bastırdı ve karşılık verdi. Sıcak ve davetkardı. Hayatında tanıdığı en tutkulu kadın olabilirdi. Güven sadece küçük bir öpücük düşünmüştü ama kendini kadını mutfak tezgahına yaslamışken buluverdi. Mercan o anki duruma çok aldırış etmedi. Kalçasını tezgaha yaslayıp bacağını ona doladı ve kendine iyice çekti. Arada dudaklarından kaçan küçük iştahlı inlemeler Güven'in arzusunu daha da körülüyordu.