Yanlış? (g x g)

۱۷

'istediğin olur ama istediğin gibi olmaz'

•
Balın'dan

"Hazal?"

Korkudan ve gerginlikten bedenimin titrediğini hissediyordum. Saklanıyor olmamın bariz belli olmasını geç, Cemre'den saklanıyor olmamın belli olmaması gerekiyordu.

"İyi misiniz, solgun gözüküyorsunuz."

Hazal'ın bakışlarından anlamadığını anında fark etmiştim. Bu durumu anlayan biri şaşkın bir şekilde bakmalıydı.

Değil mi?

"İyiyim tatlım, kitaplara bakarken başım döndü biraz. O yüzden buraya yaslanmıştım. Geçti şimdi daha iyiyim."

Hazal'ın sakinleyen haliyle rahatladığımı hissettim. Evet, anlamamıştı. Yalanıma da inanmıştı.

Kesinlikle gurur duyduğum hareketlerim arasında değildi bu olay.

"Anladım hocam, biraz oturun isterseniz. Cemre'nin yanına gidiyordum ben de."

Cevap vermeme fırsat kalmadan Hazal'ın sürüklemesiyle kendimi tekrar Cemre'nin yakınında bulmuştum.

Hazal böyleydi, uygun mu değil mi diye düşünmez doğru olduğuna emin olduğu şeyleri yapardı. Deli dolu bir kızdı.

Cemre'nin o çok sevdiğim ela gözleri, ona yaklaşmamızla kağıttan çekilip bize kitlenmişti. Masaya geldiğimizde her halükarda Hazal'ın abartarak anlatacağını bildiğim için bir şey demeden oturdum. Cemre şaşkın ve soran gözlerle bize bakıyordu.

"Balın Hoca bayılıyormuş da ölmesin diye getirdim. Sevap kasalım birazcık."

Hazal'a gülmeye başlarken Cemre'nin aniden bana dönen kafasıyla gülmemin yarısını yutmak zorunda kalmıştım. Çok garip bakıyordu, endişeli bakıyordu.

"İyi misiniz?"

Deli gibi sırıtmamak için çok zor tutuyordum kendimi. Bana gösterdiği bu davranışlar o kadar hızlandırıyordu ki şu acınası kalbimi. Bana değer verdiğini biliyordum, umutsuzca bir öğretmeninden fazlası olarak değer vermesini bekliyordum.

Gözlerinin içine bakarak gülümsedim, ona kendimi gösteremezdim ama içimi gösterebilirdim.

Gözleri gülüşüme inip tekrar gözlerime çıktı. Heyecanlanıyordum.

"İyiyim canım biraz başım döndü sadece."

Kafasıyla onayladı ama yüzümde gözlerini gezdirmeye devam etti. Kontrol ediyordu kendince.

"Sen hayırdır ders falan çalışıyorsun. Okuyacak mısın yoksa bizden habersiz?"

Hazal'ın konuşmasıyla gözlerini devirerek ona döndü. Aralarındaki ilişkiyi seviyordum, Hazal'ın Cemre için önemli olmasını seviyordum.

Cemre ile ilgili her şeyi seviyordum.

"Sanan-

Çalan telefonuyla dikkati dağıldı. İnce parmaklarıyla çevirdiği kalemi durdurup telefonunu eline aldı ve kulağına götürdü.

"Efendim anne?"

Ne kadar inkar etsem de annesi olması rahatlatmıştı. Hayatta asla yapmam dediğim şey olan kıskançlık içimde cayır cayır yanıyordu.

Mete'den nefret ediyordum.

Sadece ondan kıskanmam bunu açıkça ortaya koyuyordu. Hatta bilinmeyen olarak mesaj atmaya başlama kararı almam, zihnimi susturup bunu kabullenmem, onları fotokopi odasında öpüşürken gördükten sonra başlamıştı.