Onu düşünce bile yüzümde anlamsız gülümsemeler, midemde kıpırdanmalar oluşuyordu.
Mesaj kutuma girdiğimde ondan bir mesaj olduğunu gördüm. Bu hayatta en güzel bir diğer şey ise sizin onu düşündüğünüzde, onun çoktan sizi düşünüyor olmasıydı. Hemen attığı mesaja tıklayıp ne yazdığına baktım. Bana şarkı linki atmıştı, gönderdiği şarjının linkine tıklayıp, telefonu masanın üzerine bıraktım.
Seni bir kere görsem belki rahatlar içim Yıllar oldu görmedim, belki de biraz özledim Nasıl bir sevdaysa ancak kalbimi dağladım Seni kaybedip ağladım Üstümden sanki trenler geçti, yine el salladı
Belki sen varsın diye...
Elim istem dışı deli gibi atan kalbimin üzerine gitmişti. Bunu bir şarkıyla bile nasıl başarabiliyordu anlamış değildim. Bu duygu çok kuvvetliydi.
"Ah Gölge ah. Benim naif güzel sevgilim." diye mırıldandım kendi kendime
Şarkıdan çıkıp hemen ona mesaj yazmaya koyuldum.
İzel: Abartmayalım istersen.
İzel: Ne yılları, daha dün beraberdik.
Gölge: Sen gel bir de bana sor.
Gölge: Anlamadığım gün seninle beraberken bu kadar hızlı akarken, sensiz neden ağır çekimde ilerliyor?
İzel: Benim etkim diyebilir miyiz? Deriz deriz.
Gölge: Ah İzel ah.
Gölge: Uzaktayken bile bunu nasıl başarıyorsun bilmiyorum ama aklımı ve kalbimi durduruyorsun.
Gölge: Keşke şimdi yanımda olsaydın.
Mesaja bakıp kocaman gülümsedim. Bende onun yanında olmayı çok isterdim fakat derslerde oluşan arayı şimdi kapatmam gerekiyordu.
