Kung paanong ang tahimik na gabi ang bumabalot sa dilim ay siya namang pinaghalo-halong ingay ang namayagpag sa nakakapasong init ng araw.
I squinted my eyes and tried to cover it with my palm. It was such a foolish move since my work requires me to use both of my hands. A sigh came out of me.
Tinanaw ko ang mga bata na naglalaro sa bakuran mula sa tuktok ng mansyon. Kakatapos lang naming maglaba ni Ate Pelia at ako na ang tumapos dito kaya sa'kin nauwi ang pagsasampay.
Tumigil ako saglit at pinakiramdaman ang sarili. My eyes dropped to my arms and I felt an unexplainable muscle fatigue. It felt like my arms were about to drop.
Paano ay walang ibang maasahan sa bahay. I was left with my step mom and every time I have no work or other place to go, I'm stuck in the same place as her. At mas lalong hindi ako makapag reklamo sa lahat ng utos lalo pa ngayong may batang nabubuhay sa sinapupunan niya. It was just a matter of time when they told us, Novi, that they were expecting another kid in our family.
At gaya ng nasabi, sakin lang maiaasa ang mga gawaing bahay na minsang ang step mom ko ang gumagawa. Hindi naman makakatulong si Novi dahil umalis siya, sinundo ng mga pinsan ko sa side ni Papa para mag bakasyon.
''Oh, may mga naiwan pa pala dito, hindi bale ako na lang.'' Nagkasalubong kami ni Ate Pelia at tumingin siya sakin. ''Tawag ka pala ni Nanay Siring, kailangan daw ng tulong mo.''
Pagdating ko sa kusina, nakahawak siya sa balakang at taas baba ang dibdib. Napakunot ako ng noo at nabalot ng pagtataka. '' Nay, ayos ka lang?''
''Diyos ko, itong si Mika at Miko! Ginulat ako! Ayan at tumama ang balakang ko rito.'' Hinampas niya ang kahoy na lamesa at paulit ulit na ipinilig ang ulo. ''Mga pasaway.''
''Nga pala, halika. Tulungan mo 'kong mag ayos ng tanghalian.''
Sumunod ako sa kanya at tumalima sa bawat salita. Sinabi niya rin na mukhang may bata ng susunod kay Aico. May bago raw na pamilya ang nagbabalak mag-ampon sa isa sa mga nandito at baka sa susunod na linggo ang bisita.
''At ayon nga, kaya mamamalengke ulit tayo nang maraming marami. May darating na bisita at isa pa, antabay ka lang d'yan. Si Ma'am Seores kase baka pumunta din dito. Ang tagal niya nang hindi nakakabisita.''
Natigilan ako. '' Ma'am Seores?''
Natigilan din tuloy si Nanay at napakunot ang noo sa'kin. ''Si Ma'am, asawa ni sir Seil at nanay ng alaga ko.''
I nodded, and my mind immediately wondered about her and flew to the image of the beautiful lady I saw last time. Aku didn't mention a name, and that concludes the puzzle I'm currently into.
Nanay niya pala 'yon. The image was taken years ago at mas naiintriga tuloy ako kung ano na ang itsura niya ngayon. Ang ganda ganda niya, pareho sila ng anak niyang may maamong mukha.
''Sasama raw si Eurora, sunduin ko na lang pagkatapos nito.''
''Ikaw bahala.''
Their voices reached my place and instead of turning my head on them, I continued to do my work. Namalayan ko na lang na nasa tabi ko siya at tinutulungan ako sa paglalagay ng kubyertos.
''Umupo ka roon.'' Inginuso ko ang silya sa tapat ko. Nagtabi sila ni Casper at ilang sandali pa, dumating na rin ang mga bata.
''Oh sakto, madaming niluto. Kain lang nang kain.''
Their visit was unexpected, and are they about to head somewhere? Sasama raw si Eurora e. Saan?
Magkatapat kami ni Aku sa dulong bahagi ng lamesa habang si Casper ang pumapagitna samin. Nasa kabisera siya at nasa dulong kabisera naman si Nanay na tinabihan ni Ate Pelia at Manong.
![](https://img.wattpad.com/cover/291545130-288-k674533.jpg)
BINABASA MO ANG
Field of Carnations (Solace Series #1)
RomantizmInside a designated lifespan, it won't be full of sunshine. Even daytime could be a living nightmare too. Is it even possible to spend a day where you'll just be lying on your bed, having the greatest time with yourself and your friends? Well, for H...