INNOCENT SEDUCTION SERIES #1 (Ares and Astra)

CHAPTER 42:

"U-umalis kana."

Nakatayo lang ako sa tabi niya. He passed out again at kagigising lang ulit nito.

"A-ares.."

"U-umalis kana Astra!"

Inalis ko ang paningin dito ng nagsimula nanamang bumagsak ang mga luha ko.

"H-hindi kita iiwan, hindi na ngayon."

I thought I was alone raising our kids, pero kasama ko pala ito sa loob ng pitong taon. Clain have told me everything what Ares have done, akala ko ng pinanganak ko ang mga bata, nasabay lang sa charity event sa isang hospital sa California kaya wala akong binayaran kahit magkano, I didn't know na siya pala ang nagbayad dito, I thought my kids were scholars sa school na pinapasukan nila pero hindi pala at siya lang lang din ang nagbabayad, I thought madali akong nakahanap ng trabaho after I graduated pero hindi pala, it was his company where I'm working at all along.

Hindi pala siya ang nang-iwan sa aming dalawa kung hindi ako.

"Astra, t-tingnan mo ako, h-hindi na ako ang Ares na minahal mo, s-sana pala hindi na lang ulit ako nagpakita, a-ayoko na pati mga anak natin masaktan."

I gathered the strength that remains on me. I walk towards him.

"H-hindi Ares, ikaw parin yan, alam kong ikaw lang yan."

Inabot ko sa kamay niya ang picture naming dalawa. October 12, 2015. The date and year we become officially together. Nakasulat ang date sa likod ng litrato.

Hinawakan niya ito. Kitang kita ko kung paanong tumulo ang luha niya.

"I-ikaw, kayo ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko."

I kissed him on his forehead. I never stop loving you Ares, kahit isang minuto hindi ako humintong mahalin ka.

"Daddy!"

Nakahiwalay kami ng umiiyak na pumasok si Abi sa loob ng silid ni Ares sa hospital. Sumusunod ang dalawa niyang kuya.

Agad itong sumampa sa hospital bed. She hugged Ares.

"I'm sorry if I yelled at you, I-I'm really sorry daddy. I missed you kasi h-hindi kana po bumalik, I cried a lot every night kasi hindi kana tumatawag sakin every night!"

Halos maghabol ito ng hininga dahil sa pagsasalita at pag-iyak.

"Why did daddy become so tiny?"
Inosenteng tanong ni Alijah sa ama. Nakahiga ito at si Abijah sa magkabilang gilid ni Ares.

"Why? H-hindi naba pogi si daddy?"
Biro ni Ares, I know na nahihirapan na itong magsalita ngunit pinipilit niya upang makausap ang mga anak.

"No! Daddy is so handsome, you're losing your hair daddy but you're always the most handsome daddy!"

Sigaw ni Abi na tinanguan naman ng kuya niya sa gilid. Napangiti si Ares dahil don.

Yes, Ares slowly losing his hair, nakasuot na ito ng bonet.

You really need to fight Ares, please, I don't know how I will be able to tell the kids that you're gone if you leave us.

I look at Asher who's been silent since pumasok sila sa kwarto. Nakaupo ito sa sofa sa tabi ko, medyo malayo sa kama ni Ares.

Nakayuko lang ito habang pinaglalaruan ang mga daliri.

"D-do you want to talk with daddy Asher?"

He looked at me. His eyes grow darker. For the first time I saw so many emotions in his eyes. 

He slowly nodded.

"C-can I? Alone?"

Tumango ako at lumapit kila Ares, he looks at me at pinilit ngumiti.