တစ္ေၾကာ့ျပန္ေသာ သမုိင္းေၾကာင္း

ဝမ္႐ုိဟန္ရဲ႕ ဇာတ္သိမ္း

* တစ္ေၾကာ့ျပန္ေသာ သမုိင္းေၾကာင္း *

အပုိင္း ( ၆၄)

နံနက္စာစားၿပီးေနာက္ ေဆးေသာက္ခဲ့ရၿပီးတစ္
ေရးတစ္ေမာ အိပ္လုိက္တဲ့ ဧကရီက ေန႔လယ္
ခင္းေလာက္မွာ ျပန္လည္ႏုိးလာတယ္ အိပ္ေရး
ဝလင္တဲ့အတြက္ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကၾကည္လင္
ေနၿပီး ဧကရာဇ္ အနမ္းတစ္ခ်ဴိ ႕မေပးပဲမေနႏုိင္
ခဲ့ျပန္ဘူး ဧကရီက အညဳိေရာင္မ်က္ဆံေတာက္
ေတာက္ေတြကုိ မ်က္ခြံအစ္အစ္ေလးေတြနဲ႔ျပန္
လည္ဖုံးအုပ္လုိက္ၿပီး သူကေလးက လႈပ္႐ွားရမွာ
ကုိပင္ ပ်င္းရိေနေၾကာင္းအမႈအရာအျပည့္အဝ
ေဖာ္ျပေနတယ္ ခန္႔ထည္ႀကီးမားတဲ့သလြန္ႀကီး
၏ အလယ္တြင္ အိပ္စက္ေနတဲ့ဧကရီေလးက
ဧကရာဇ္အျမင္တြင္ေတာ့ ဆန္မုန္႔လုံးကစ္ကစ္
ေလးနဲ႔တူတယ္ ၿပီးေတာ့ဖက္္ထုပ္ေလးနဲ႔လည္း
တူျပန္သတဲ့

''အစ္ကုိေတာ္နဲ႔က်န္းသခင္ေလးက မၾကာခင္
ကာလမွာ လက္ဆတ္ေတာ့မယ္ လုိ႔ေျပာတယ္ ''

မ်က္လုံးတစ္ဖက္ ပြင့္လာရင္း ပါးစပ္ကေလးဝုိင္း
ေနတဲ့ ဧကရီက ပ်င္းရိစြာနဲ႔ ထ ထုိင္လာၿပီး
သူ႔ရဲ႕ မ်က္ဆံေတာက္ေတာက္ေတြအား မ်က္ခြံ
ေတြနဲ႔မဖုံးကြယ္ထားေတာ့ဘူး အသံစူးစူးေလးနဲ႔
ေျပာလာသည္မွာပင္ ထုိငပ်င္းေလးက ပုအုိက္၍
ခါး႐ုိးေကြးကာ ထုိင္ေနသည္ ျပည့္႐ွင္က ဖတ္
လတ္စ သဝဏ္လႊာကုိ စားပြဲခုံေပၚတင္လုိက္ၿပီး
ငပ်င္းေလး၏ဇိမ္ခံအမွီတစ္ခုျပဳလုပ္ေပးဖုိ႔
သလြန္ေပၚသုိ႔တတ္လွမ္းလုိက္တယ္

'' လက္ဆတ္ေတာ့မယ္ မင္းသားႀကီးကဖူးပြင့္စ
ပန္းႏုႏုေလးကုိ အပင္လုိက္မ်ဴိခ်ေတာ့မယ္ေပါ့ ''

ျပည့္႐ွင္က မထိန္းစြာပင္ရယ္လုိက္တယ္

'' ဒါဆုိ ကုိယ္ေတာ္က်ေတာ့ေရာ ကေလးေလး
ဘယ္လုိ ေတြးသလဲ ''

ဧကရီက ပါးေလးကုိပူလုိက္ေဖာင္းလုိက္လုပ္
ရင္း သူဘာမွ မၾကားသလုိျပဳမူေနတယ္ ျပည့္
႐ွင္က အသက္ျပည့္ကာစ ကေလးငယ္၏ လူ
လည္က်မႈကုိ ခံလုိက္ရၿပီး သူဘာမွထပ္မေျပာ
ေတာ့ဘူး အိပ္ယာထကာစ အပ်င္းတစ္ေနတဲ့ယုန္
ေပါက္ေလး သက္သာစြာ ဇိမ္ယူေနဖုိ႔ကုိပဲဦးစား
ေပးလုိက္တယ္