Dumb | Minsung

•21•

— Odbierz ten pierdolony telefon. - syknął blondyn, który próbował dobić się do swojej matki już od kilku godzin.

— Odpuść sobie Jisung. Wiesz jak to jest w pracy... pewnie nie ma czasu.

Jisung z niedowierzaniem spojrzał na swojego przyjaciela. Nie ma czasu? Ona kurwa nigdy nie ma czasu.

— Pewnie załatwia swoje 'interesy' z jakimś klientem.

Seungmin tylko westchnął, klepiąc chłopaka po plecach.  Zawsze tak robił jeśli nadchodził temat o jego rodzicach lub blondyna. Nigdy nie lubił rozmawiać o dorosłych.

— Chodźmy-

Wypowiedz czerwonowłosego przerwał telefon.

Usatysfakcjonowany niższy nastolatek odebrał telefon, czekając aż matka coś powie. Spojrzał dumnie na swojego przyjaciela, który potrząsnął zrezygnowany głową.

— Czego do mnie dzwonisz? Kurwa Jisung czy ty nie wiesz, że masz do mnie nie dzwonić?! Zadzwonię później. - po tych słowach od razu usłyszał dźwięk przerwanego połączenia.

— Jak zawsze. - mruknął pod nosem, co nie umknęło uwadze Seungmina.

— Ehhh... nie przejmuj się nią.

— Nie rozumiesz. - rzucił, po czym wstał z miejsca. Pragnął teraz szybko zmienić temat, więc spojrzał na pensjonat, w którym mieli nocować. — Ten ośrodek wyglada jak psychiatryk.

Zmierzył wraz Seungminem cały obiekt jeszcze raz. Wyższy o co najmniej głowę nastolatek westchnął, wyciągając z kieszeni paczkę papierosów.

— Patrz czy nikt nie idzie. - rzucił pod nosem, na co Jisung przewrócił oczami. — No co?

— Z przyjacielem się nie podzielisz?

Seungmin zadziornie się uśmiechnął, podsuwając bliżej małe opakowanie. Nastolatek poczęstował się, wyciągając z kieszeni różową zapalniczkę.

— Skąd to masz? - zapytał czerwonowłosy, wskazując głową na małe urządzenie.

— Nie wiem. Wybacz Min, nie myśle ostatnio.

— To nie ćpaj tyle.

— Zabawne. - szepnął tak, że Seungmin to usłyszał i  wzruszył ramionami.

Stali dłuższą chwile patrząc na ośrodek zachowanym w okropnym stanie. Zacieki, dziury w elewacji i pęknięta szybka na parterze wcale nie przekonywała Jisunga do tego, że w środku będzie inaczej, wręcz chłopak bal się że będzie gorzej.

— Chłopaki! Chodźcie bo nam ładniejsze pokoje pozabierają! - usłyszeli Felixa, który najwyraźniej ratował im życie, bo kilka kroków od niego, stała ich wychowawczyni nerwowo się rozglądając.

— Kurwa, nie mamy pięciu lat. - mruknął Seungmin gasząc papierosa o zniszczony asfalt. Ruszył w kierunku Felixa, machając ręką do wychowawczyni.

Momentalnie ukazało się inne oblicze wyższego. Uśmiechnięty prymus, który nigdy nie miał używek w ręku w tym momencie dumnie szedł, prezentując swoje idealne oblicze. Natomiast Jisung szedł za grupą wciąż paląc papierosa. Ciągnął za sobą ciężką czarną walizkę, a plecak obijał się od jego pleców, gdyż z trudem szło mu wchodzenie pod górkę.

Był tak zmęczony, że mógłby przysiąc iż byłby w stanie zasnac tak jak jest, nawet jeśli znaczyłoby to że spadnie z górki.

Jeszcze chwila. Zaraz się położysz i będzie święty spokój - powtarzał sobie w głowie pomimo ciągłego przeczucia, że w pokoju czeka go coś gorszego niż jest teraz.