I Still Love The Liar (On-going/Editing)

CHAPTER 30:

Vash's POV

I was looking at them, so this is the feeling of having a complete family, and this is the best feeling that I ever felt. Yun nga lang medyo aloof pa sakin si Daryn, but I understand my daughter, she grew up without me. How I wish I saw her first smile, her first tooth, her first cry, her first walk and her first word, nakakalungkot at nakakasama man ng loob isipin na hindi ko na pwedeng ibalik ang nakaraan wala na kong magagawa, hindi rin naman lingid sa akin na may kasalanan din naman ako, and if I was in Zoe's situation I would do the same.

" Daryn, don't run !" Napalingon naman ako sa direksiyon na tinitignan ni Zoe and I saw Daryn running fast. Napatayo ako sa isiping baka madapa siya at masugatan, kaya akmang tatakbo na ko ng makita ko kung paano nga siya nadapa. Napakamot ako sa ulo ko at tinignan ko ng masama si Zoe.

" Daryn !!!" Tawag ko sakanya, pero bago pa man ako tuluyang makalapit sa kanila ay naunahan na ako ni Zoe na itayo si Daryn. Lumapit ako ng mabilis sa kanila at nakita ko ang nagdudugong tuhod ng anak ko, dinagsa ng awa ang dibdib ko para sa kanya, ganito pala ang pakiramdam ng makita mong nasaktan ang anak mo. Ang weird.

" Look Daryn, you've hurt yourself. What did I told you? Don't run, but your not listening." Sigaw ni Zoe kay Daryn na ikinapanting ng tenga ko. Nasaktan na nga yung bata tapos papagalitan pa?

" What? Bakit ganyan ka makatingin?" She told me after I gave her my deadliest glare.

"Can't you see? Nasaktan na nga yang anak mo tapos pinapagalitan mo pa, anong klase yan Zoe?" Madiin kong sabi sakanya.

" Pinapagalitan? Vash, that is what you called discipline. Palibhasa kasi wala kang disiplina." Sarcasm was in her voice and it sound offensive for me. Sasagot pa sana ko sakanya ng matahimik ako dahil nakarinig ako ng impit na mga hikbi, lumingon ako sa pinagmumulan non at nakita ko si Daryn na punas-punas ang mga mata habang nakayuko.

" Sssshh, baby stop crying." I said in a low tone while I was kneeling in front of her, para magpantay ang mga mukha namin.

" Do-do-don't fight.... Ple-ple-please." Daryn said in between her sobs. My heart melt after hearing those words, its my fault, its our fault, we shouldn't fight in front of her. Damn!!!!!

" Da-daddy are you mad at me? " and it was like heaven when I heard that, she called me daddy, talaga bang tinawag niya ko ng daddy? Oh baka naman nananaginip ako, pwede bang pakikurot ako?

" Baby can you say that again?" Sabi ko naman sakanya. Gusto ko pang marinig ng isang beses yung pagtawag niya sakin ng daddy.

" Vash.." It was Zoe, pero hindi ko siya pinansin, mas focus ako ngayon kay Daryn, mas gusto kong marinig kung pano niya ko tawagin ng daddy, mas gusto kong maramdaman na maging daddy. Geez what is happening to me? Bakit ba ang corny ko!!!! Fvck this Vash.

" Daddy are you mad at me?" And there it was, without any hesitation she says it again. Oh God, this is the very best thing that ever happened in my life, I have this two girl with me, the love of my life.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Zoe's POV

Tears are flowing down from my eyes, ang tagal kong hinintay yung moment na to na may matatawag na ko na sarili kong pamilya. Alam kong ipinagkait sakin ng tadhana yun, pero okay lang, wala akong sama ng loob dahil kahit ganun hindi parin naman ako pinapabayaan ni God, patuloy pa rin ang mga blessings.

Hindi ko din napigil ang sarili kong yakapin ang mag-ama ko na kanina pa magkayakap, ang saya lang eh, mukang okay na si Daryn at Vash, hindi na natatakot ang anak ko sa tatay niya.