Önceki bölümü atlamayın lütfen...
Derman ve Refik Bey eve geldiklerinde akşam olmuştu. Eve girdiklerinde, Gülce ve Birce'nin salonda olduğunu gördüler. Refik Bey ve Derman salona girdiklerinde, kızlar hemen ayaklanıp yanlarına gittiler.
"Nerede kaldınız?" diye sordu Gülce telaşlı bir şekilde.
"Başınıza bir şey geldi sandık." dedi Birce'de. Refik Bey, kızlarını gülümseyerek kucakladı.
"Bir şey yok. İyiyi gördüğünüz gibi." dedi ve ayrıldı kızlarından. "Asil nerede?" diye sordu.
"Uyuyor o. Çok yorgun düştü. Duş aldı uyudu." dedi Gülce. Derman, Asil'i görmek istiyordu. Uykuda da olsa, yüzünü görmeden gitmek istemiyordu. Hafifçe öksürdü.
"Ben bir Asil'e baksam iyi olacak." dedi. Gülce ve Birce zaten her şeyi biliyordu. Refik Bey'de biliyordu ama kimse dillendirmemişti.
"Tamam. Gel ben sana odasını göstereyim." dedi Birce ve merdivenlere yöneldi. Derman'da hafifçe gülümsedi ve Birce'yi takip etti. Gülce ve Refik Bey'de salonda kaldı. Gülce, neler olduğunu çok merak ediyordu ve öğrenmeden uyumak istemiyordu.
Birce, Derman'a Asil'in odasını gösterdikten sonra, aşağıya indi. Derman, birkaç kez derin nefesler aldıktan sonra odaya girdi yavaşça. Odada, loş ışık vardı. Duvarlarda yıldızlar dans ediyor gibiydi. Derman, yavaş adımlarla ilerledi yatakta uyuyan bedene doğru.
Tamamen yaklaşınca, yatağın kenarındaki boşluğa oturdu. Elini, Asil'in saçlarına uzattı ve hafif bir şekilde okşadı sarı tutamları. Yüzüne yaklaştı ve yanağına küçük bir öpücük bıraktı. Geri çekilirken, Asil'in uykulu sesini duydu.
"Derman..." dedi ve gözlerini açtı Asil. Derman, Asil'in elini tuttu.
"Uyandırmak istemedim güzelim. Ben çıkayım da sen uyumaya devam et." dedi ve ayaklanacağı sırada, Asil'in tutmasıyla, kalkmadı.
"Gitme." dedi Asil ve doğruldu yattığı yerden. "Yanımda kal. Seni özledim ben." dedi. Derman, sevgiyle gülümsedi.
"Ben de seni özledim." dedi ve Asil'in saçlarını geriye doğru attı eliyle.
"Yanımda uyumayacak mısın artık?" diye sordu Asil. Derman, avucundaki narin eli, hafifçe okşarken cevap verdi.
"Bu çok doğru olmaz bitanem. Yani babana ayıp olur. Beni de rahatsız eder bu durum." dedi. Asil, başta anlayamasa da, Derman'ın açısından bakmaya çalıştı. Kendini kötü hissedebilirdi, çekinip, utanabilirdi. Bu yüzden hak verdi.
"Haklısın. Ama bu gece yanımda uyu. Sonrasına bakarız. Olur mu?" dedi. Derman, Asil'e gülümsedi ama sonra üstüne başına baktı.
"Üstüm başım kir içinde ama." dedi. Asil, Derman'ın dudağına öpücük bırakıp cevap verdi.
"Odamda banyo var, bak orada. Gelirken dağ evine uğradık, eşyalarımızı toplamak için. Bak valizin de orada." dedi ve Derman'a baktı yine. "Bak, sorun çözüldü." dedi. Derman, sesli bir şekilde güldü ve Asil'in dudaklarından öptü derin bir şekilde.
"İyi ki yanımdasın Asil'im. Beni çok korkuttun." dedi saçlarını okşayarak. Asil, ellerini Derman'ın yüzüne çıkardı ve yanaklarını okşayarak konuştu.
"Korkma bitanem. Bir çocuğumuz daha olmadan gitmeye niyetim yok."
Finale yaklaşıyor gibiyiz...
Yorumlarınızı bekliyorum 🌸
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DAVETSİZ MİSAFİR (MPREG BXB)
RomanceAsil, büyümeye başlayan karnını okşuyordu ayna karşısında. Yüzünde tatlı bir tebessüm vardı. 'Umarım bana benzersin. Dokuz ay karnımda taşıyorum sonuçta. Eğer bana benzemezsen, külahları değişiriz ufaklık.' ... 'Seni her şeyinle kabul ediyorum.' ded...
