~×ភាគទី:24×~
សូនូ:«ហឹម...បងនឹងទៅនៅកន្លែងផ្សេងឆ្ងាយពីទីនេះ...» ក្រោយពីឮពាក្យពេចន៍របស់សួនូហេីយនោះនីគីក៏ស្រាប់តែឆួលច្រមុះឆាវមានអារម្មណ៍ក្ដុកក្ដួលយ៉ាងខ្លាំងព្រោះថាបេីអត់ពីសូនូទៅតេីខ្លួនមានអ្នកណាលេងជាមួយ ញុំាជាមួយ ដេីរជាមួយ និងការពារគេពីពួកធ្វេីបាបទាំងឡាយ?
នីគី:«តេីបងនិយាយនេះពិតជាការពិតទេ?»
សូនូ:«បងពិតជានិយាយការពិតមែនណា ថាមិនត្រូវពួកតេីងនឹងមិនអាចជួបគ្នាក៏ថាបានដែរប៉ុន្តែ...»
នីគី:«ខ្ញុំនឹងតាមរកបងណាបងសូនូ...ពួកយេីងនឹងអាចជួបគ្នាម្ដងទៀតបានណា៎!!»
សូនូ:«បងមិនប្រាកដទេថាពួកយេីងនឹងបានជួបគ្នានោះព្រោះថាបងនឹងទៅនៅកន្លែងមួយឆ្ងាយពីទីក្រុង»
នីគី:«ទោះជាដល់ជេីងមេឃទៀតខ្ញុំនឹងធ្វេីយ៉ាងណាដេីម្បីអោយតែជួបបងបាន សន្យានឹងខ្ញុំបាទេ?»
សូនូ:«ហឹមសន្យា...»
ពួកគេទាំងពីរក៏យកម្រាមដៃកូនមកទ្ពួកជាសន្យាថាទោះជាយ៉ាងពួកគេទាំងពីរត្រូវតែជួបគ្នាជាដាច់ខាត ទោះជាម្ដងក៏ដោយ។
បច្ចុប្បន្ន
នីគីអង្គុយនៅយ៉រខាងក្រៅបន្ទប់គេងខ្លួនងេីយមេីលពន្លឺព្រះច័ន្ទដែលកំពុងជះបំភ្លឺនាពេលយប់ ដោយកាន់កែវកាហ្វេមួយកែវទុកផឹកគិតពីរឿងកាលពីពួកគេនៅក្មេង។ គិតបណ្ដេីរញញឹមបណ្ដេីរមិនដឹងថាពេលគួរបរិយាយយ៉ាងណាអោយល្អទេព្រោះថាវាសប្បាយចិត្តហួសពីការគិតទៅទៀត អ្វីដែលខ្លួនប៉ងប្រាថ្នាកាលពីនៅក្មេងៗនោះវាបាបសម្រេចពិតប្រាកដមែនដោយមិនចាំបាច់ហត់នេីយទៅទៀត។
នីគី:«បងមិនដឹងថាគួរនិយាយប្រាប់អូនយ៉ាងណាទេសូនូ...អូនប្រហែលជាភ្លេចបងបាត់ទៅហេីយព្រោះតែច្រេីនឆ្នាំពេកប៉ុន្តែបងនឹងធ្វេីយ៉ាងណាអោយអូនចងចាំនូវអ្វីដែលយេីងបានធ្វេីកាលកន្លងមកទាល់តែបាន បន្ទាប់មកពួកយេីងនឹងរស់នៅជាមួយគ្នាជារៀងរហូត...»
នាព្រឹកឡេីង
សូនូកំពុងតែដេលស្កប់ស្កល់នៅលេីពូកយ៉ាងទន់បំផុតដែលមិនធ្លាប់ដេក ដោយរមាលខ្លួនចុះឡេីងៗដូចកូនក្មេងអញ្ចឹង។តាំងពីធ្វេីការមកមិនដែលបានដេកអីល្អយ៉ាងនឹងទេ មានតែដេកមិនគ្រប់ម៉ោង។ សូនូកំពុងតែដេកសុខៗខ្លួនស្រាប់តែហិតក្លិនភួយដោយមិនដឹងខ្លួនរួចក៏បេីកភ្នែកធំៗឡេីង នឹកឃេីញថានេះមិនមែនជាផ្ទះរបស់ខ្លួនឡេីយ។
សូនូ:«អត់ទេៗ...*ដកដង្ហើមធំ ហូវាមិនអីទេៗធម្មតា ធម្មតាប៉ុន្តែ...» រាងតូចមិនអស់ចិត្តក៏មេីលរាងកាយរបស់ខ្លួនដេីម្បីអោយដឹងថាវានៅល្អឬអត់ដោយមេីលទៅលេីខោអាវដែលខ្លួនពាក់។
សូនូ:«វានីដដែលទេអូម៉ាយក្រតវិះនឹងស្លាប់ទៅហេីយតែនែក៎...ទូរស័ព្ទខ្ញុំនៅទីណាម៉ាយព្រះ» រវល់តែឆ្លេឆ្លារផងសូនូបែរទៅមេីលតុដាក់អំពូលភ្លេីងបន្តិចក៏ឃេីញទូរស័ព្ទរបស់ខ្លួននីទីនោះស្អាតជ្រេីង មានទាំងសាកថ្មអោយទៀតផង។
សូនូ:«អ៉ាមេនអរគុណព្រះជាម្ចាស់វានៅល្អទេ» កំពុងតែអរគុណព្រះជាម្ចាស់ផងក៏ស្រាប់តែមានសម្លេងគោះទ្វាពីខាងក្រៅបន្ទប់បីដងរួចក៏នាំមកនូវអ្នកបម្រេីស្រីម្នាក់ជាមួយនឹងរទេះរុញអាហារនិងសម្លៀកបំពាក់ផងដែរ។
អ្នកបម្រេី:«លោកប្រុសតូចភ្ងាក់ហេីយឬ?បេីភ្ងាក់ពិតជាល្អណាស់ឆាប់មកពិសារបបរនេះទៅអាចនឹងមានកម្លាំងដេីម្បីទៅធ្វេីការណា៎រី៉នេះជាសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់ថ្ងៃនេះ!» ក្រោយពីឮពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកបម្រេីស្រីចំណាស់ម្នាក់ហេីយសូនូស្រាប់តែគិតពីម៉ោងដេីម្បីទៅធ្វេីការ តិចល៎បានថៅកែខ្លួនពិន័យទៀតបេីសិនជាយឺត។
សូនូ:«គឺថាអ៊ុំស្រី ស្មារនេះម៉ោងប៉ុន្មានហេីយ?»
អ៊ុំស្រីអ្នកបម្រេី:«ចាស៎គឺម៉ោង7:30ហេីយចាស៎ លោកប្រុសតូចមានពេលកន្លះម៉ោងទៀតឯណោះដេីម្បីរៀបចំខ្លួន»
សូនូ:«តែហេតុអីបានជាអ៊ុំ-»
អ៊ុំស្រីអ្នកបម្រេី:«គឺអ៊ុំដឹងមកពីលោកប្រុសធំ ពេលនេះគាត់ចេញទៅធ្វេីការតាំងពីយូរណាស់ហេីយ ហេីយក៏គាត់ផ្ដាំអោយថាយកកាបូបលុយនេះអោយក្មួយដោយផ្ដាំមកទៀតថានៅល្ងាចនេះត្រូវតែមកជួបគាត់នៅផ្ទះនេះដដែលបេីមិនចឹងទេគាត់នឹងទៅរកដល់ផ្ទះ» បន្ទាប់ពីស្ដាំពាក្យផ្ដែផ្ដាំរបស់នីគីហេីយសូនូវិលមុខមិបស្ទេីទេដោយសារការរវល់មិនចេះចប់ហេីយនៅមកជួបអាបុិលប់តាមសេីបអង្កេតអែងនេះទៀត ច្បាស់ណាស់ជីវិតមានន័យខ្លាំងតែម៉ង។
សូនូ:«បានៗអរគុណអ៊ុំស្រីច្រេីនហេីយ អ៊ុំអាចត្រលប់ទៅវិញបានណាខ្ញុំមិនចង់រំខានអ៊ុំទេ»
អ៊ុំស្រីបម្រេី:«មិនរំខានទេៗ នេះជាតួនាទីរបស់អ៊ុំស្រាប់ទៅហេីយចឹងអ៊ុំចុះទៅវិញក៏បាន បេីការអ្វីហៅអ៊ុំចុះអ៊ុំរីករាយនឹងជួយ»
សូនូ:«អរគុណអ៊ុំស្រីច្រេីនខ្លាំងណាស់ បេីមិនបានអ៊ុំជីវិតខ្ញុំស្មេីសូន្យជាមិនខាន»
To be continued
-សូមអរគុណសម្រាប់ការអាន(ʃƪ＾3＾）
-សូមអធ្យាស្រ័យរាល់កំហុសទាំងឡាយ(◕દ◕)
-ជួបគ្នាវគ្គក្រោយ♡
Ps:ជំពាក់សិនចាំស្អែកចាំសង🙂😫
BINABASA MO ANG
𝙷𝚘𝚕𝚍 𝚈𝚘𝚞 𝙸𝚗 𝙼𝚒𝚗𝚎 | 𝚂𝚞𝚗𝚜𝚞𝚗
Fanfiction"តាមពិតអារម្មណ៍មួយនេះគឺយេីងបានលួចស្រឡាញ់អែងសោះ!ហេតុអីយេីងល្ងង់បែបនេះ" ⌫រឿងរ៉ាវស្នេហាបែបមនោសញ្ចេតនា រវាងក្មេងប្រុសពីរនាក់ដែលធ្វេីការជាមួយគ្នា,នៅជិតគ្នា,មេីលថែគ្នាទៅវិញទៅមក ប៉ុន្តែភ្លាមៗនោះដែរភាគីម្ខាងបានធ្លាក់ក្នុងអន្លុងស្នេហ៍ដែលហួសពីមិត្តភក្តិបាត់ទ...
