𝗦𝗵𝗲'𝘀 𝗯𝗮𝗰𝗸 𝗮𝗻𝗱 𝗿𝗲𝗮𝗱𝘆 𝘁𝗼 𝗴𝗲𝘁 𝗵𝗲𝗿 𝗿𝗲𝘃𝗲𝗻𝗴𝗲
𝗜𝘁 𝗺𝗮𝘆 𝗻𝗼𝘁 𝗯𝗲 𝗲𝗮𝘀𝘆 𝗯𝘂𝘁 𝗲𝘃𝗲𝗿𝘆𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴 𝘄𝗶𝗹𝗹 𝗯𝗲 𝘄𝗼𝗿𝘁𝗵 𝗶𝘁.
When the world turned their backs against her
He's always there to support her
She do...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Asteria Gutierrez
Inayos ko ang mga gamit ko na dadalhin pati na rin ang loob ng unit ko. Nag general cleaning na rin ako dahil matagal tagal akong mawawala at baka kabalik ko eh puno na ng alikabok ang bahay ko.
Habang naglilinis ako ay napag-isipan ko na bumili ng mga gamit sa bahay. Yung iba kasing furniture dito ay nasisira na dahil ang tagal kong hindi tumira dito. I think it's time for a major renovation.
I'll be eating lunch outside na rin before shopping. Nagpalit ako ng damit at naisipan ko na suotin ang isang brown wool overall at black na sweatshirt. I also wore my round framed glasses. Dahil nakabun ang buhok ko kanina ay kumulot ito. Chineck ko ang laman ng bag ko at dumiretso na sa kotse ko.
Habang nagbabyahe ako ay nag ring ang phone ko. Sinuot ko ang wireless earphone para hindi ko na hawakan ang phone ko.
"BFF!" Natawa ako sa tono ng boses ni Nicole. "Hello." Bati ko sa kanya.
"I'm back na! I miss you!"
"I miss you too. Nagpapahinga ka ba ngayon?" Tanong ko sa kanya. "Kung hindi, let's have lunch together."
"Okay! Tell me na lang kung saan tayo kakain. Mag-aayos lang ako." Umuoo ako at pinatay na ang tawag.
Huminto muna ako sa gilid ng kalsada para itext sa kanya kung san kami kakain. After I texted her the location I drove again.
Dito ko napiling kumain kung saan malapit ang pagbibilhan ko ng furniture. Nauna akong dumating kay Nicole at lumabas na ng kotse.
"Welcome Miss. Unfortunately we don't have any spare tables left." The hostess greeted me when I got inside. The restaurant is bustling with people and it's hard to get a seat here if you didn't reserve a table.
The hostess is judging me because of how I dress, I can see her eyes looking at me from up and down. This restaurant is more on the fancy side and I am clearly not dressed for that. I kept my composure and politely asked, "Are there really no tables available?" She can't see my face because I have a mask on.
She raised her brow and the result said, there's no available tables left. What a rude bitch.
"Miss!" I can hear someone said behind me. I looked at the guy and it's the supervisor here.
"Hi Troy!" I greeted him. Troy is the son of Philip, that's why we're quite close. Siya rin ang inatasan ni daddy na mag oversee sa lahat ng restaurants namin.
"Kelan ka pa po dumating? Maghanda kayo ng isang room sa second floor." Tanong niya sakin at bumaling sa babaeng kausap ko kanina.
"Sir? That floor is for VIPs only." Angal ng babae. Sinamaan siya ng tingin ni Troy kaya wala na siyang ibang nagawa kundi sundin ang utos.
"I'm sorry for that Young Miss. We'll train our staff better." He led me upstairs and while we're walking I can see the people that are dining looking curiously at us.
