EKSİK

-28-

Ellerimi belinden çözüp geriye doğru çekildim. Yüzüne baktığımda bir elim elini tutarken diğer elimlede yüzünden akan yaşları siliyordum.
-Uraz iyimisin?
Bana bakıp yüzünde duran elimi tutup avcumdan öptü. Gözleriyle gözlerimi bulduğunda tebessüm etti.
-İyiyim bişeyim yok sadece çok kötü bir anım aklıma geldi.
Ona inanmak istiyordum. Kolundan çekip salona götürdüm. Oturması için hafif yükselerek omuzlarından bastırdım. Oturduğunda yanına geçip bende oturdum. Kolunun altına girerek ona sarıldım. Başımı Uraz'ın kalbinin üzerine koyarak gözlerimi kapattım. Şimdi kendimi iyi hissediyorum. Belki o da iyi hisseder diye düşünürken başımı ona kaldırdığımda fazla yakınlaşmıştık. Dudaklarımızın buluşması bir hareketimize bağlıydı sanki. Gözlerimiz birbirine kenetlenince belimde Uraz'ın ellerini hissetmiştim. Düşmemem için beni tutuyordu anlaşılan. İçimde nedensizce oluşan heyecan dudaklarımın ve ellerimin titremesine neden olmuştu. Şuanda onu öpmek ve hiç bırakmak istemiyordum. Onun istediğini de biliyordum. Başımı hafifçe kaldırdığımda birinin kolumu hızla çekmesiyle olduğum yerden yere düşmüştüm. Mia denilen kız benim yere düşmemi fırsat bilip üzerime çıktı ve saçımdan tutup çekmeye başladı.
-Seni pis sürtük hafızanı kaybetmiş olman Uraz'ın senin olması için bir neden değil! Ona bir daha yaklaşma! Uzak dur yoksa senin canını fena halde yakarım!
Üzerimde olduğu için tepkisiz kalmıştım. Uraz'ın üzerimden kaldırması için çabaları olumsuz olunca zat zor kucağına alıp öyle kaldırmak zorunda kalmıştı. Onu sankinleştirmeye çalışması benim sinirlerimi daha da bozmuştu. O sinirle kızın yanına gidip saçına yapıştım. Ona kendimi ezdirecek değilim herhalde.
-Beni hafife alma canım! Bu saçlarını tek tek yolar eline veririm. O zaman kiminle nasıl davranman gerektiğini daha iyi öğrenirsin!
Uraz kolumdan tutup bana döndü.
-Tamam bitanem sakin ol benim kimi sevdiğim belli zaten sadece burada istenmeyen biri o ve fazla yüzsüz olduğu için hayla burada bizimle kalıyor.
Mia ya dönüp dişlerini sıkarak konuşmaya başladı. O kıza karşı benim tarafımda olması benim içimi çok ferahlatıyordu. Sinsi sinsi Mia ya gülerken Uraz başını ona doğru çevirip alttan alttan gülüyordu.
-Değil mi Mia? Gidersin belki bak kapı da orada zaten ?
Bana sakinleşmem için sarılırken Mia ya da öldürücü bakışlarını atıyordu. Ani tepki vermem başımı döndürmüştü sanırım birden gözlerim kararınca. Elimin biri başıma gittiğinde diğer elimlede Uraz dan destek alıyordum.
-Derya iyimisin? Noldu?
Uraz'ın kuşku dolu seslerini duyuyordum ama cevap veremiyordum. Bacaklarımda bir el hissedince bir an olsun tedirgin oldum ama duyduğum bu koku korkmamam gerektiğini belirtmişti. Yavaşça yere bırakırken Elleriyle yüzüme gelen saçlarımı geriye atıyordu.
Gözlerimi açıpta o kızı karşımda görmek istemiyordum bu yüzden gözlerimi hiç açmadım. Başımda topladıklarını hissediyordum.
-İyiyim ben.
Diye fısıldarken ellerim Uraz'ın yüzüne gitmişti. Yüzünde yavaş yavaş Ellerimi gezdirirken yandan da Mia ya kaçamak bakışlar atıyordum. Şuanda kudursa da belli etmiyordu kesinlikle. Can yanımdan uzaklaşıp Mia ya doğru ilerlediğinde bütün gözler onu bulmuştu. Kolundan çekip dışarıya sürüklerken bize dönüp göz kırptı. Bunun ne anlama gelmesini çözemedim bu yüzden Mia artık burda bulunmadığı için Uraz dan uzaklaştım. İkisine baktığımda birşey anlamadıkları belliydi.
-Noluyo Derya?