EKSİK

-29-

Sanırım Uraz ondan uzaklaşmama şaşırmıştı. Bence bunda şaşıracak birşey yoktu. Olduğum yerde toplanıp ona 'ne' demek istermişçesine baktım. Dik oturup onlarla mesafemi korumam gerekiyordu şuanda.
-Sizi dinliyorum!
Sesim biraz sert çıkmıştı ama bu ses tonu onları korkutmak için hiç sert sayılmazdı.
-Size diyorum Mia doğru mu söylüyor ben oraya düştükten sonra.
Susmuştum bunu söylemek istemiyordum. Belki de doğruydu ama ben herşeyi hatırlıyorum yani neyi hatırlamıyorum ki öyle birşey mümkünmü yani? Bu sorularımdan bir süreliğine kurtulup Aras ve Uraz a bakıyordum. Uraz içini çekip etrafı inceliyordu. Aras oturduğu yerden kalkıp Uraz'ın koluna vurup kulağına birşey söyledikten sonra Uraz onaylayınca çıkış kapısına yönelip evden çıkmıştı.
-Anlaşıldı.
Dedikten sonra bende ayağa kalkıp odama gitmeye karar verdim. İlk önce mutfağa uğrayıp su alsam iyi olur diye düşündüm. Mutfağa girdiğimde küçük sürahi alıp içine su doldurup bir bardak alıp odama gidiyordum ki karşımda Urazı görünce durmak zorunda kaldım.
-Sonra?
Gözlerime bakıp önüme gelen saçımı kulağımın arkasına yerleştirip parmak uçları yanağımda gezmeye başlayınca gözlerimi kaçırıyordum. -Ne sonra?
Sesimin çekingen olmasın onu güldürmüştü. Kolumdan tutup gülümsedi.
-Gel hadi.
Sesi oldukça yumuşak çıkmıştı. Beni salona sürüklerken elimde sürahinin olduğunu fark ettim. Salona girdiğimizde bir kenara bırakıp oturdum. Yanıma gelip oturduğunda yüzüme baktığını hissedince bende ona bakmak için başımı çevirmiştim. Başını öne eğip parmaklarıyla oynamaya başlamıştı.
-Evet Derya.
Ne demek istediğini anlamamıştım. Yüzümde garip bir ifade oluşunca yanlış anlamasın diye ona bakıp elimle ellerini tuttum.
-Ne?
Nedensizce duraksadığımda bunun sonunun kötü olduğunu bildiğim için içimi çektim.
-Neden?
Bana bakıp gözlerini kaçırıyordu.
-Mia haklı yaniii hafıza kaybı konusunda.
Ağzım istemeden açılmış olacak ki fark ettiğimde kapatmıştım. Gözlerimi yavaşça kapatıp nefes alışverişimi kontrol etmeye çalışıyordum. Devam et anlamında elimi salladığımda gözlerimi açtım.
-Sen göle düşünce başında oluşan sert bir darbe sonucunda o günden başka hiç bir günü hatırlamıyorsun.
Sesi kesik kesik çıkıyordu sözlerini tamamlanmasını bekledim. Sözleri bittiğinde ayağa kalkıp Ona baktım.
-Hayır Uraz hatırlıyorum.
Diye bağırmıştım. İstemeden de olsa öyle birşey olabilirdi ama olmamalıydı. Uraz ayağa kalkıp kollarımdan tuttu.
-Gel benimle.
Elimden tutup evden çıkarttı. Bana bakıp dudaklarını büzdü.
-Bu yolu hatırlıyormusun?
Bana baktığını görünce Etrafıma bakındım.
-Evet.
Başını tamam anlamında yavaşça aşağı indirdi. İki yol vardı karşımızda sağa doğru sapıp yürümeye devam etti. Çok geçmeden yine durdu.
-Peki ya burası?
Burasını bilmiyordum. Daha önce gelmemiştim galiba. Hayır anlamında başımı salladığımda yürümeye tekrar başladı. Bu sefer geri dönmüştük. Yolun tekrar ikiye ayrıldığını gördüğümde bu sefer diğer yola girmiştik. Kayalıklar karşımıza çıktığında elimi bırakıp tırmanmaya başlamıştı. Bana doğru dönüp gelmem için işaret yapmıştı. Bu çocuğu anlayamıyorum neden böyle yerlere getiriyordu ki beni. İşaretini görünce tırmanmaya başladım ona yaklaştığımda beni tutup çekmişti. Arkasını dönüp kollarını açtı.
-Peki ya burasını hatırlıyormusun? Yavaş yavaş adımlarımı Uraz'ın yanına doğru atıyordum. Yanına gittiğinde durdum. Ona bakıp içimi çektim.
-Hatırlıyorum.
Yüzünde Yandan bir gülümseme oluşmuştu. Kollarını indirip bana döndü.
-Ne hatırlıyorsun?
Başımı öne eğip düşünmeye başladım.
-Biiz beraber uyuyorduk sonra Mia gelmişti ve birşeyler oldu ben kızdım birşeye sonra.
Konuşmama mı kesip ona doğru baktığımda olduğu yere oturmuştu.
-Sonra işte ben buraya geldim ve kendi kendime birşeyler diyordum. Sen sevgili gibi olursak Mia bir süre sonra uğraşmayı keser ve gider demiştin bu yüzden mi sana kızmıştım hatırlamıyorum adımlarımı geriye doğru atarken birden boşluğa bastım ve düştüm.
Ona sevdiğimi söyleyemedim lanet olsun ama söylememeliyim sanırım daha iyi olurdu. Olduğu yerden kalkıp karşıma geçti.
-Hatırladığın tek olay bu. Senden saklamayı düşündüm bir şekilde olur diye düşündüm ama olmadı. Tedavi olman gerekiyor anca o zaman daha hızlı iyileşirsin Derya.
Gözlerim dolmuştu. Ona arkamı dönüp ilerlemiştim.
-İstemiyorum.
Geçmiş sonuçta geçip giden birşey eskileri hatırlamak istemiyorum. Neden bilmiyorum ama içimden bir ses hatırlarsam kötü şeyler olabilir diye söylüyordu. Tam bir adım daha atacaktım ki.
Kolumdan tutup beni durdu.
-Olman lazım Derya bu..
Susmuştu başını çevirip aşağı indirdi.
-Bu?
-Kontrol olman lazım belki bu hafıza kaybının sebebi başka birşey olabilirmiş.
Beni kendine doğru çekip sarıldı.
-Lütfen Derya daha kötü birşey olmasını istemiyorum seni kaybetmek hiç istemiyorum. Sana o kadar alıştım ki..
Kaybetmek istemiyorum beynimde aynı şeyler tekrarlanıp duruyordu. Gözlerim dolmuş, kapayınca yanaklarımdan yaşlar süzülmeye başlamıştı. Uraz'ın ellerini saçlarımda hissettiğimde içimden daha çok ağlamak geliyordu. Çenesini başıma yaslayıp saçlarımı öptü.
-Lütfen Derya.