Elindeki suyu tepesine bir dikiște bitirdi ve su șișesini hızla evlerinin geniş bahçesine savurdu. Onu her sabah böyle izlemek akıl kârı değildi ama elimde de değildi.
Perdeyi biraz daha araladım ve atletli ama yaklaşık bir saati aşkın süredir spor...
Merhaba yaralarım, nasılsınız? Bir hafta gibi kısa bir sürede geldim. Elimde birkaç bölüm daha mevcuttur. Sizden ricam sınırı doldurmanız ve yorum yaparak bana destek olmanız.
40 oy ve 600 yorum. ')
Güz yarası'nı okuyabilecek arkadaşlarınıza önerir misiniz? Bana destek olmak için :)
Buraya okuduğunuz saati ve tarihi bırakır mısınız?
Ig| guzyarasiofficial (Mutlaka takibe alınız, bölüm öncesi kesit atıyorum)
Sizleri seviyorum. 🦋
Keyifli okumalar. 🦋
Hemsaye | fasıla
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2. Sır
Bana nasıl bir çağda yaşıyoruz diye sorsalar kuşkusuz; edepsizlerin edepli, edeplilerin edebsiz olarak gösterildiği bir çağda yaşıyoruz, derdim.
Birbirine sıkıca bağlanmış kaderin ağları o gün beni sımsıkı sardı, nefes alamayacak hale getirdi. İpler beni aşağı çekti, karanlık bir kuyuya gömdü. Üzerime bir ton toprak attı. Oysaki yerin altı, yerin üstünden bin kat daha iyiydi ama ben gün ışığına aşık bir kızdım. Üzerime atılan her toprağı, her zerremle kazıyıp dışarı çıkacaktım.
Ben bu hayatta her şeye rağmen mücadele etmeyi öğrenmiştim, dışarıdan saf, hemen kandırılacak gibi duruyor olabilirdim ama aslında öyle değildim. Bu benim taktığimdi. Saf ayağına herkesi götürmekti. Herkese hak ettiği değeri fazlasıyla geri vermekti.
Hayat insana bazenleri anahtarı verip kapıyı bulmasını istiyordu, bazı zamanlar ise tam tersi. Kapıyı gösterip anahtarı aramasını istiyordu.
Bugün duyacaklarıma asla anlam veremeyecektim çünkü bu hikayenin baş kahramanı hiçbir zaman ben olamayacaktım. Figürandım ben, baş kahramanımı da bulmaya pek niyetli değildim. Herkes bu hayatta yaşadığı kadar vardı, kimini bir içimlik sigara, kimisi bir yudumluk su, kimisi yemelik bir ekmekti.
Ben yaşamı o kara gecenin doğmayan güneşinde anlamıştım, kilitle kapıyı! Açma sakın! Kapat pencereyi düşman tırnağımızın dibinde, uzun giyin, açma saçını. Sırrını kadim tut ama asla susma. Özellikle de haksızlık karşısında.
Alnına silah dayasalarda otuz kişinin söylediği yalanı bir bilen olarak inkar et, tutun ona, belki sarılacağı tek dal sensin. Öteleme onu, bu hayat zaten ona gülmemiş, bir de sen yapma.
Bir yalanı insanlar uzun uzadıya söyleyerek herkesi inandırırları ama aslında doğruyu, hakikati bir kişiden fazlası hiçbir zaman bilmez. O bilende dilsiz şeytancılık oynamayı pek sever. Susar, masum bir insanın hakkına girer, halbuki biz gönül kırma, incitme kimseyi diye bağıran bir peygamberin ümmetiyiz.
