Elindeki suyu tepesine bir dikiște bitirdi ve su șișesini hızla evlerinin geniş bahçesine savurdu. Onu her sabah böyle izlemek akıl kârı değildi ama elimde de değildi.
Perdeyi biraz daha araladım ve atletli ama yaklaşık bir saati aşkın süredir spor...
Merhaba yaralarım. 🦋 Nasılsınız? Ben iyiyim şükür. Biraz geç kaldım ama geldim sonunda. Kusura bakmayın. 🌻🌠
Bölümü okurken bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Yoruma ve oya ihtiyacımız var. 🦋
Sizden ricam Güz Yarası'nı okuyabilecek tüm arkadaşlarınıza önerir misiniz?
Sizleri seviyorum. 💙
Keyifli okumalar. 🌻🥀
# Çağan Şengül | 22
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12 | Darmaduman
Sevmek suç muydu?
Sevmek suç değildi!
Asıl sevmemek suçtu! Değer vermemek, sevdiğini söyleyememek, sevgisini hissettirmemek suçtu. Günümüzde bir çok kadın mutsuzluk nedeniyle eşinden ayrılıyordu. Peki biraz sevgi gösterilse kalmaz mı bir kadın?
Kalırdı.
Her şeye rağmen kalırdı. Ölüm bile durduramazdı. Kadın sevgiyle yaşardı ve sevgiyle ölecekti. Biz kadınların tabiatı böyleydi, hamurumuz bununla yoğurulmuştu.
Bedenime bir şok etkisi hakim oldu. Gördüklerimin bir rüyadan ibaret olmasını ne kadar isterdim. Bugün neler yaşamıştım... Saat gece yarısına intikal etmişti lakin daha bitmedim dercesine felaketini getirmişti. Bitecek gibi de görünmüyordu.
Dudaklarım hüzünle burkuldu. Keşke dedim kendi kendime böyle olmasaydı. Elimi kapının pervazına yerleştirdim ve hüzünle bakmaya başladım. Bedenime değen soğuk her yanımı titretiyordu lakin içimde hissettiğim çaresizlik ruhunu darmaduman ediyordu.
Birazdan Kerem Ali beni hiç öpmemiş, sarılmamış gibi kızılca kıyameti koparacaktı. Her şeyi darmaduman edecekti. Gözleri gözlerime şaşkınlık ile bakıyordu. Ne olduğuna anlam verememiş gibiydi. Anlamaya çalışıyordu.
Kafasını omzuma yatırdı ve keskince bir ifade ile bakmaya başladı. İşareti parmağını yeniden doğrulttu ve şaşkınlık ile konuşmaya başladı. "Gözlerim yanlış mı görüyor," yumruk yaptığı elinin tersiyle gözlerimi ovdu. "Bu gerçek olamaz!" kafasını bir onlardan tarafa bir de benden tarafa dönderiyordu. Sesinde herhangi bir kızgınlık hakim değildi aksine büyük bir şaşkınlık vardı.
Şimdi nasıl toplayacaktık bunları?..
"Dur bir Kerem Ali," bir adımda yanına çıktım. Kapıyı açık bırakmıştım."Belki düşündüğün gibi bir durum yoktur," elimi omzuna yerleştirdim. "Netice de arkadaş onlar."
Ne diyeceğimi bilmediğim için yeniden suskunluğa boyun eğdim. Kerem Ali'nin öfkeyle aldığı nefesler kulağıma kızgın boğanın sesi misali doluyordu. Sonunda öfkesi ona hakim olmuştu.
