Elindeki suyu tepesine bir dikiște bitirdi ve su șișesini hızla evlerinin geniş bahçesine savurdu. Onu her sabah böyle izlemek akıl kârı değildi ama elimde de değildi.
Perdeyi biraz daha araladım ve atletli ama yaklaşık bir saati aşkın süredir spor...
Merhaba Yaralarım. Nasılsınız? Ben şükür iyiyim. Size bomba gibi bir bölüm getirdim. Oylarınızı ve yorumlarını bekliyorum.
Bölüm 5000 kelime bebeklerim. Lütfen desteklerinizi esirgemeyin. 💝
Bu bölümü yıllardır yanımda olan tüm okurlarıma ithaf ediyorum. İyi ki varsınız.
Buraya bölümü okuduğunuz tarihi ve saati yazar mısınız? İlk ben bırakayım : 19.07.2024 cuma. Saat: 22.00
Keyifli okumalar 🧡
Sizleri seviyorum.
# Buray | Gitmem gerek
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15. Ölümcül
Umutsuzluk içinde yaşamak nasıl en iyi ben bilirdim. Çaresizlik içinde, kahretmişlik içinde yaşamayı...
Ne vakit içimde minik bir umut yeşerse kara yazgım başına sıkı sıkı bastırıp onu kırıyordu. Paramparça ediyordu bir daha yeşerme şansı tanımıyordu. Başını kaldırıp filiz vermesine müsade etmiyordu.
Öylece oturmuş boş gözlerle duvara bakıyordum. İçimde ağlama isteğim hakim olsada kendimi tutmaya devam edecektim. Bir daha bu konu için ağlamayacaktım. Bir daha bu konu için üzülmeyecektim diye kendime naralar atsam da kifayetsiz kalıyordu. Hakim olamıyordum.
Hayır!
Aslında kader peşimi bırakmıyordu. Bir türlü on sekiz yaşımda battığım bataktan çıkamıyordum. Yazgım peşimden gölge misali geliyordu.
Elimi yatağın üzerinde gelişi güzel sürttüm belki bir ışık yanar diye lakin olmadı. Şu an yanacak en güzel ışık ölüm ışığıydı.
Yaklaşık bir saat önce gelen mesaj dermanını kesmişti. Elim kolum yerinden kalkmaz olmuştu. İşin kötü tarafı ise saat on biri çeyrek geçiyordu ve benim o lanet olası buluşma için bir saat kırk beş dakikam vardı. Henüz ne yapacağımı bilmiyordum. Gitmek ya da kalmak benim için seçim değildi.
Gitmek zorundaydım.
Beni nelerin beklediğini bile bile üstelik...
Sabah binbir neşeyle uyanmıştım. Bugün güzel bir gün geçirmeyi düşünüyordum lakin o pislikten gelen mesaj bütün günümü mahvedeceğe benziyordu.
Serkan Çayyolu
Şerefsiz bir insanın en çok beden bulmuş haliydi. Hayatımda ona saydıracağım hakaretlere yazıktı. Bunca yıl sonra babamı kurtaracağını bahane ederek çıkıp gelmesinin bir açıklaması yoktu. Her şey onun oyunuydu.
Şimdi ise beni Kerem Ali'yle tehdit ediyordu. İşte bu kadardı. İstediği olmadığı vakit ortalığı yerinden oynatacak olan kişiydi. Karakteri bozuktu. Bana iyilik yapmış gibi gözükerek gözümü boyayacaktı lakin onun ağına düşmeyecektim.
