Elindeki suyu tepesine bir dikiște bitirdi ve su șișesini hızla evlerinin geniş bahçesine savurdu. Onu her sabah böyle izlemek akıl kârı değildi ama elimde de değildi.
Perdeyi biraz daha araladım ve atletli ama yaklaşık bir saati aşkın süredir spor...
Merhaba. Sevgili Güz yarası ailem. Nasılsınız? Ben şükür iyiyim.
Buraya bölümü okuduğunuz tarih ve saati bırakır mısınız? İlk ben bırakayım. 07.09.2024 cumartesi saat: 22.00
Sizden ricam Güz yarası'nı okuyabilecek tüm arkadaşlarınıza önermeniz.
Diğer bölüm 14.09.2024 cumartesi günü 22.00 da gelecektir. Bilginize!
Oy vermeyi ve bol yorum yapmayı unutmayın.
İg | guzyarasi12
Tiktok | gzyaras12
Keyifli okumalar.❤️🧚♀️
Sizleri seviyorum 💝
#mark eliyahu | cem Adrian | derinlerde
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24. Yangın
Korkular ve korkularım. Hayat iki yana da oldukça tehlikeli bir şekilde ayrılıyordu. Korkular insanı ölüme bile götürüyordu.
Korkularımız...
Her daim, ardımızda bırakmaya çalıştığımız ama aslında bizi bir gölge gibi takip eden korkularımız...
Ben bir şeylerden korkmaya başladığım da dört yaşındaydım. Daha doğrusu ilk korktuğum anın o olduğunu düşünüyordum. Küçük bir çocuktum ve bir böceğib elimi ısırdığı andı. Öyle korkmuştumki öleceğimi sanmıştım. Sonra ise bu korkunun gereksiz olduğunu anlamıştım.
Sonra büyüdüm ve korkularım bambaşka evrelere büründü. Altı yaşında köpekten korktum. Sekiz yaşında bir kediden. On yaşında bütün hayvanlardan en sonunda ise insanlardan korkmayı öğrendim.
Korkacağımız en tehlikeyi yaratık kesinlikle insandı.
Öyle tehlikeli, öyle art niyetlilerdi ki... Kelimeler zaman zaman lügatimde yetersiz kalıyordu.
Yaşım on sekize ulaşınca hayatımın en karanlık gecesi yaşanmıştı. Silahı tutan el benimdi. Namlunun döndüğü isim Ahmet'ti. Tetiği çeken ise babam olmuştu... Hayır...
On sekizinci yaşım en büyük korkularımı barındırdığım yaştı. Zaman geçmişti ama hissettirdiği perişanlık hissi asla geçmemişti.
Elimde tuttuğum telefon son çalışlarını yaparken ben öylece durmuş ekrana bakıyordum. Bedenime kal gelmişti. Çünkü biliyordum selvi beni önemli bir şey olmadığı sürece asla bu telefonumdan aramazdı.
Kötü şeyler olmuştu ya da beklemediğim iyi şeyler...
Belki de çökmesini istediğim o çete çoktan çökmüştü de benim haber yoktu. Son birkaç gündür gazete haberi de hiç okumuyordum. Demek ki iyi ya da kötü bir şeyler olmuştu.
