Elindeki suyu tepesine bir dikiște bitirdi ve su șișesini hızla evlerinin geniş bahçesine savurdu. Onu her sabah böyle izlemek akıl kârı değildi ama elimde de değildi.
Perdeyi biraz daha araladım ve atletli ama yaklaşık bir saati aşkın süredir spor...
Merhaba yaralarım. 🥀. Nasılsınız? Bende şükür iyiyim. Sizi sormalı?
Bölümü okurken bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. ☀️
Sizden bir ricam olacak. Güz Yarası'nı okuyabilecek tüm arkadaşlarınıza önerir misiniz?
Sizleri seviyorum.♥️
Keyifli okumalar. 💙
# Anıl Emre Daldal | K.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
13 | Fırtına
Hayat insanı yaşayabildikleri ile bir de yaşayamadıklarından dolayı sorguya çekerdi.
Hayatım uçurumun kenarında sallanan apansız bir yadigardı bana. Küçükken büyüdüğümde eli ekmek tutan kimseye muhtaç olmayan bir kadın olmayı düşlüyordum ama olmamıştı... Hayatım, kaderim bana kara yazgı ile cevap vermişti. Umutlarım, düşlerim uçup gitmiști, tek temennim yaşayabilmekti. Ölmeden devam etmekti ama gel gör ki hayat bana bunu da çok görüyordu.
Hayata, güzel günlere düş besledikçe umutlarım birer birer kırılıyordu.
Daha kaç kere düşecektim?
Daha kaç yenilgiye maruz kalacaktım?
Daha ne kadar bu çileyi çekecektim.
Hayatım beş yaşında ilk düşüşümle başladı, hayır! Düştüğüm ilk düşüş değildi. Hatırladığım ilk düşüştü. Paramparça olduğum ilk düşüş... Sonra yıllar yılları kovaladı kader beni daha büyük bir düşüşe maruz bıraktı.
Beni kendi gölgesinden bile korkan bir korkak yapmıştı kara yazgım. Yaşım on sekiz olunca her şeyin güzel olacağına umut etmiştim. Pislik bir adamla tanışmış paramparça olmuştum.
İçimdeki en derin yaranın adıydı; Serkan...
Hayatımı mahvetmişti. Bende elden avuca varmaz hale getirmişti. Çektiğim çilenin mükafatı bu dünya da yoktu. Ölmeyi diledim yaradandan.
Un ufak olup yeryüzünden toz bulutu misali dağılmayı istedim. Olmadı! Kaderim çekilecek çilen var dedi. Ölemedim. Unutamadım hiçbir şeyi. Keşke dedim kendi kendime, keşke hiçbir şey böyle olmasaydı...
Zihnim, abimin elinde tuttuğu tespihle bundan tam altı sene önceye kara delik anılara esir düştü.
Altı yıl önce:
Hayatımın toz pembe göründüğü, umutlarımın en taze olduğu vakitlere tekabül ediyordu. Gözlerim de ışık vardı. Gözlerim de umut vardı. Kalbimde sevgi vardı, kalbimde bir adam vardı. İçimde deli bir aşk vardı. Ruhumu tarumar eden. İçimde bana sevmeyi öğreten bir adam vardı.
