Elindeki suyu tepesine bir dikiște bitirdi ve su șișesini hızla evlerinin geniş bahçesine savurdu. Onu her sabah böyle izlemek akıl kârı değildi ama elimde de değildi.
Perdeyi biraz daha araladım ve atletli ama yaklaşık bir saati aşkın süredir spor...
Merhaba saygıdeğer Güz yarası ailem. Nasılsınız? Ben şükür iyiyim.
Ayın yirmi sekizinde, yirmi sekizinci bölümü yayımlamak nasip oldu. Bu yüzden mutluyum.
Ayrıca bu ay boyunca attığım altıncı bölümm 🥀
Okurken bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın 🥀
Buraya bölümü okuduğunuz tarih ve saati bırakır mısınız? İlk ben bırakayım; 28.09.2024 saat; 22.00
Diğer bölüm 05.10.2024 tarihinde gelecektir. Bundan sonra haftada bir bölüm şeklinde ilerleyeceğiz ❤️
Sizden ricam Güz Yarası'nı okuyabilecek tüm arkadaşlarınıza önerir misiniz?
İg | güzyarasi12
Tiktok | gzyaras12
Sizleri seviyorum. 🥀
Keyifli okumalar 🧚♀️
# Gazapizm | Gaye Su Akyol | perişan
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
28. Gerçekler
Hayatın önümüze serdiği her oyuna boynumuz kıldan inceydi. Peki ya bana karşı kurulan kumpasta neyin nesiydi?
Hayatımda bir şeyler yolunda gitmeyeli aşağı yukarı altı seneyi geçmişti. Küçük bir çocukken sevgiye muhtaç büyümüş, ömrümün sonuna kadar da doğru sevgiyi arayacağıma dair yeminler etmiştim. Peki ya bulabilmiş miydim? Kocaman bir hayırdı. Gerçek sevgi kaderine yazıldığında oluyordu. Aksi halde gerçek sevgi gelip bulamıyordu seni.
Küçükken annem neden beni sevmiyor diye defalarca düşünüp durmuşum lakin bir sonuca varamamıştım. Keşke derdim küçüğüm aklımla bende erkek doğsaydım da mutlu olsaydım. Ama ne erkek doğmuştum ne de kaderim yüzüm gibi güzeldi. Hiçbiri bana nail olmamıştı. Hepsi bir başka insanlara verilmişti.
Bana bakmak cefasını çekmek kalmıştı. Yaşım yediye ulaştığında, ilkokula başladığım yaşlarda herkesin annesi kızının saçını örerken benim annem tam tersini yapmıştı. Ne saçımı örmüştü ne de bana acıyıp sevgi göstermişti. Yaptığı en iyi şey ömrümü yemek olmuştu.
Babam zaman zaman bana üzülüp saçımı örüp okula bırakıyordu. Ama o anne sevgisine talip olamıyordu. Zaman geçti ve biraz büyüdüm. Ev işleri yıkıldı üzerime. Yaşıtlarım dışarda saatlerce oyun oynarken ben evde bulaşık yıkayıp ev süpürmüştüm.
Peki ya yaptığım işe değmiş miydi? Hayır! Annem burnunun dikine gitmekle meşguldu. Babamla yaşadığı kavgaların haddi hesabı yoktu. Evde ne huzur vardı ne birlik ne dirlik. Hepsi uçup gitmişti daha doğrusu bizim eve hiç uğramamıştı.
Zaman geçtikte büyüdükçe annem katlanılamaz bir hal aldı ve ben sevgiyi dışarda aradım. Bunun sorumlusu ise annemdi! Güzeldim, akıllıydım, başarılıydım. Peki ya neden sevgim yoktu!
