Elindeki suyu tepesine bir dikiște bitirdi ve su șișesini hızla evlerinin geniş bahçesine savurdu. Onu her sabah böyle izlemek akıl kârı değildi ama elimde de değildi.
Perdeyi biraz daha araladım ve atletli ama yaklaşık bir saati aşkın süredir spor...
Merhaba saygıdeğer Güz yarası ailem. Nasılsınız? Ben şükür iyiyim. 💝
Okurken oy vermeyi ve bol yorum yapmayı unutmayın.
Buraya bölümü okuduğunuz tarih ve saati bırakır mısınız? İlk ben bırakayım 18.09.2024 saat. 22.00
Diğer bölüm 21.09.2024 tarihinde 22.00 da gelecektir.
Sizden ricam Güz Yarası'nı okuyabilecek tüm arkadaşlarınıza önermeniz.
Arkadaşlar buradaki kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür. Bilginize!
İg | guzyarasi12
Tiktok | gzyaras12
Keyifli okumalar. 💝🧚♀️
Sizleri seviyorum. 💝
# Aylin demir | şu kışlanın kapısına.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
26. Ayrılık
Kerem Ali Altınay anlatımıyla;
Yer ; Yurt dışı
Saat; 14.29
Ölümle yaşam arasındaki ince çizgi; sırat kıldan ince, kılıçtan keskinmiş. Ölüm kaşla gözün arasında ince bir yerdeydi, dersi dedem.
Ölümün şah damarından da yakın olduğunu söyler dururdu. Gerçekten de öyleydi. Bir insana biçilen süre dolduğunda, yiyeceği içeceği ekmek bittiğinde bir şey bahane oluyordu ve insan son nefesini veriyordu.
Her şey yaradanın bize biçtiği süredeydi.
Ölümün bize daha fazla yakın olduğunu ise asker olduğumda anlamıştım. Boynuma takılan künye, göğsüme asılan vatan sevgisi... Ölümü alnına kazımıştı. Çıktığımız tehlikeli görevlerinin her birinde ölümle defalarca burun buruna gelmiştim ama bu seferki biraz ciddi olmuştu. Sol omzumu sıyırıp geçen kurşunun kolumda bıraktığı acıyı hâlâ derinden hissediyordum. Biraz canım yansa da durum pek vahim olmadığı için kısa bir bandajla işimizi halletmiştik.
Peki ya yüreğimi delip geçen bu aşkı ne yapacaktım ben?
Yüreğimde ne zamandır filizlendiğini bilmediğim bu aşk öyle yakıcıydı ki, bu on gün boyunca kafayı yememek için binlerce mücadele vermiştim. Ama olmamıştı...
Nevra'ya beslediğim aşk ciğerimi yerinden sökmek ister gibiydi. Onu orada ne kadar birilerine teslim etsemde savunmasız bırakmış gibi hissediyordum ve bu yüzden kendi kendimi yeyip bitirmiştim. Onu öylece bırakmak istemezdim ama görev kutsaldı. Onu da yapmadan duramazdım.
Elime sıkıştırdığım daha önce Nevra, ben ve Nazlı'nın içinde olduğu bir fotoğraf vardı. Nazlı'nın olduğu kısmı kesmiştim ve kadrajta sadece ben ve Nevra vardı. Cüzdanımın arasında duran resmi ara ara çıkarıp bakarak özlemimi dindirmiştim ama kifayetsizdi...
