Elindeki suyu tepesine bir dikiște bitirdi ve su șișesini hızla evlerinin geniş bahçesine savurdu. Onu her sabah böyle izlemek akıl kârı değildi ama elimde de değildi.
Perdeyi biraz daha araladım ve atletli ama yaklaşık bir saati aşkın süredir spor...
Merhaba Yaralarımm. Nasılsınız görüşmeyeli? Ben şükür iyiyim? Sizi gördüm daha iyi oldum.
Bu bölüm için 50 oy ve 400 yorum istiyorum. Lütfen sınır dolsun. Bu okuyacağınız bölüm 16 sayfa uzunluğunda.
Bol bol yorum bırakmayı ve sol alt köşeden yıldızı aydınlatmayı unutmayın. 🦋
Arkadaşlar sizden ricam Güz Yarası'nı okuyabilecek tüm arkadaşlarınıza önerir misiniz?
Bu bölümü yıllardır yanımda olan saygıdeğer okurlarıma ithaf ediyorum. İyi ki varsınız♥️🌍
Sizleri seviyorum 🧚♀️
Keyifli okumalar 🌼✨
# Çağan ŞENGÜL / Cem Adrian | ben sana veda edemem.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10. Çaresizlik
Her gün binbir hayali sığdırdığım şu küçük hayatıma, her gün o hayallerimi yıkarak başlardı. Her Allah'ın gününü zehir ederdi. Binbir umudumu baltalardı hayat.
Kimi zaman annemle, kimi zaman babamla, kimi zaman yaşadıklarımla kimi zaman gördüklerim de yıkılışlar vardı, paramparça hayatımın enkazı her gün kalkıyordu küçük kalbimde.
Çaresizlik.
Benimki varlık içinde darlıktı, her şeyim vardı, hayat bana yokluk sunmamıştı lakin benim payıma biçarelik düşmüştü. Her günümü zehir edecek bir şey oluyordu.
O olaydan sonra günlerce, aylarca dışarı çıkmamıştım. Nasıl çıkabilirdim ki? İnsanların yüzüne bakmaya yüzüm yoktu. Kendimi şu anki odama hapsetmiştim. Ne bir insan yüzü görmek istiyordum ne de seslerini duymak. Zaman zamanı katlarken böyle gitmeyeceğine karar vermiştim. Yaşım daha on sekizdi. Hayata karşı küsmek için çok gençtim. Bunu kendime yapamazdım.
Her şeyi kadere bağladım o gün, Kader dedim herkesin başına gelebilir dedim, bu kadar hızlı pes etme dedim kendi kendime sonra bir gün hayata geri bağlandım. Kapıları üst üste kapattığım hayata karşı bu sefer kapıları art arda ben açtım. O zamanlar beni hayatta tutacak o ihtimalle tanıştım.
Kerem Ali Altınay'dı.
Sevdası içimi yakıp geçiyordu her gece, yaşım yirmiye dayanmıştı. Güzeldim, alımlıydım ama bir kere olsun onun gözüne batamamıştım. Beni es geçer giderdim yanımdan.
Orada da bir hayal kırıklığı yaşamıştım.
Nerden bilebilirdim ki hayat ona da bambaşka yüzünü o zamanlar sergilediğini.
