Elindeki suyu tepesine bir dikiște bitirdi ve su șișesini hızla evlerinin geniş bahçesine savurdu. Onu her sabah böyle izlemek akıl kârı değildi ama elimde de değildi.
Perdeyi biraz daha araladım ve atletli ama yaklaşık bir saati aşkın süredir spor...
Merhaba yaralarım, nasılsınız? Ben şükür iyiyim. Sizi sormalı.
Bölümü okurken bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.
Buraya bölümü okuduğunuz tarih ve saati bırakır mısınız? İlk ben bırakayım 17.08.2024 cumartesi 22.00.
Arkadaşlar sizden ufak bir ricam var. Güz Yarası'nı okuyabilecek tüm arkadaşlarınıza önerir misiniz?
Özel bölüm 21.08.2024 tarihinde gelecektir. Kerem Ali'nin anlatımıyla.
Aynı gün yeni kurgumum (Eski kurgum demek daha doğru) tanıtım bölümünü paylaşacağım.
İg| guzyarasi12
Tiktok | gzyaras12
YouTube | Güz_yarası.01
Sizleri seviyorum. ♥️
Keyifli okumalar ♥️
# Dedublüman | günü gelir
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
20. Kaybediş
Bir geçmişin kaç kaydediş, kaç kaçış ve kaç göz yaşı ettiğini bilemezsiniz.
Ben Nevra Kandemir, hayatının büyük kısmını heba etmiş, hayata küsmüş, aynalara bakmamış, kendini yıllarca odalara hapsetmiş bir kızdım.
Kendimde el içine çıkacak yüzü bulamamış, odalardan odalara, perdenin üzerine bir perde daha çekmiştim. Hayatımın en zor dönemiydi ve benden tam üç yılımı çalmıştı.
Koskoca üç yıl...
Dışarı çıkmamış, ev ahalisinden başka kimseyle herhangi bir sohbet kurmamıştım öyleki zaman zaman anneannem odama gelir, bana beni hayata bağlayacak hikâyeler anlatırdı.
Hayat küsme kızım derdi, zamanın ne getireceği meçhul. Yoluna önüne bak, belki bambaşka bir kapı açılır ve sen kendini hiç ummadığın bir yerde bulursun derdi. Öyle de olmuştu.
Zaman zamanı debeleyip geçerken, günlerden bir gün onu gördüm. Üzerinde askeri üniformasıyla, toy bir çocuk vardı. Yaşım yeni yirmiye ulaşmıştı. Pencerenin önünde oturmuş, gelip geçene bakıyordum. Oldukça zayıf ve halsizdim. Dışarı çıkacak, hatta ve hatta pencereyi dahi açacak halde değildim. Lakin o gün üzerime anlam veremediğim bir enerji gelmişti ve pencerenin önüne oturmuştum. Dışarda oldukça sert bir rüzgar esiyordu.
Kar kısmen kalkmıştı. Aylardan marttı ve hava korkunç derece de soğuktu.
Muhtemelen bizim karşı komşumuzdu. Annemi o evin hanımı ile birkaç kez konuşurken görmüştüm ama kim ve neycilerdi pek bilmiyordum. İşte o vakit Kerem Ali Altınay'ı görmüş, zamanla da sevdası içime düşmüştü.
