"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?"
Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba, Bu yola çıkmadan önce çok düşündüm, bir gün deli cesaretiyle yazmaya başladım, hala bir çok şeyin daha iyi olması gerektiğinin farkında olarak devam ediyorum. Bu yolculuğa çıktığım kısacık zaman içinde tanıdığım ve belki de en güzel yanı olan, bana destek veren başta sevgili Azra, Esmer, Zümrüt, Dilara, Emine ve Gülay olmakla adını bilmediğim ama her bölüm sıklıkla oy verip yorum yapan herkese çok teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız 💕
Okumaya başlamadan lütfen oy verelim, aralarda düşüncelerinizi paylaşıp yorum yaparsanız çok sevinirim
Bölüm şarkısı-Emre Aydın Akşamlarda Parmak İzlerin G🎀 Duymak İstiyorum A🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌞🌙
Bazı şeyleri bize kader yazmaz, kendimiz karar veririz hayatımızı yıkıp, yeniden kurmaya. Benimkiler de öyleydi, ben hep tek elimle tutunuyordum hayata, çünkü neye tutunsam diğeri ellerimden kayıp gidiyordu.
O arkamda tüm heybeti ile dururken, abimin gözlerinde hala küçük de olsa bir umut vardı, çatılan kaşlarıyla sorar gibi yüzüme bakıyor, hala ağzımdan çıkacak tek bir sözde beni korumak için hazır duruyordu. Abime söyleyeceğim binlerce söz varken, ben en inandığımı dile getirdim...
"Yapamadım" dedim inilti gibi çıkan sesimi güçlü tutmaya çalışarak, kesik soluklarımın arasında. Kendimden kaçamadım, kalbimi söküp atamadım ben, o kadar güçlü duramadım. "Yaptı" dedi güçlü çıkan sesiyle tüm inkarlarıma karşı çıkarak. Abimin yüzü anında sert bir ifade alırken o konuşmaya devam etti. "Ne istediysen yaptı, ona tek kelime etmeye hakkın yok"
"Sana ne ulan? Ben kardeşimle konuşuyorum, sana mı soracağım?" diye çıkıştı abim. "Bana soracaksın" dedi, gayet sakin bir şekilde. Kalbim göğsümden fırlayacakmış gibi atarken, bunun devamının yine o kelime olacağını anlamıştım. "Abi lütfen evde konuşalım, ikimiz" diye araya girdim.
