"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?"
Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar, yazarken tek bölüm olarak yola çıktığım bu bölümü, yazdıklarım 70 küsür sayfayı bulunca iki kısma böldüm ve ilki ile karşınızdayım.
İkinci kısım, bu bölüm 700 oy ve 1000 yorum sınırına ulaşınca gelecek, sınır koymayınca yıldıza basmadığınız gözümden kaçmadı. 👿 Tatil öncesi şu yazara da bir moral yani.
Sen bizim moralimizi bozup gideceksin ama, dediğinizi duyar gibiyim, müsterih olun efendim, çıkmadık candan ümit kesilmez 🫶🏻
Bu arada Twitter hesabı açtık (gunesisondurmek), sevdiğiniz alıntıları #güneşisöndürmek etiketi altında paylaşırsanız kitabın büyümesine destek olabilirsiniz. Sosyal medyada yaptığınız her paylaşım benim için çok önemli, ben buralarda yokken siz aktif olun benim yerime 🎀
Bölüm şarkısı-Perdenin Arkasındakiler Gururum Kadarsın 🎼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌞🌙
Hayatımın en mutlu günlerini geçiriyordum ve bu mutluluk, içimdeki en saf renklere bürünmüştü. Eşsiz, benzersiz ve benim için belki de en güzel deneyimi yaşıyordum, beş aydır, her sabah uyandığımda içimde yeni bir çiçek açıyordu benim. Fakat alışıncaya kadar, ilk günler üçümüz için de çok zordu ve ben, tam olarak duygusal bir fırtınanın ortasındaydım. Ayaz'dan başka hiçkimseye güvenemiyordum, Ateş o kadar küçüktü ki, bizden başka herkes ona zarar verecekmiş gibi geliyordu ve bu hissi üzerimden atmam hiç mi hiç kolay olmamıştı.
Zaman geçtikçe, kendimle girdiğim bu içsel çatışmadan kurtulmuştum fakat doğumla birlikte ikinci olarak en çok zorlanan, tartışmasız ki, benimle sevişemeyeceğini eve geldiğimizde öğrenen kocamdı. Günlerce, evin içinde ''kırk gün ne amınakoyayım?!'' Diye terör estirerek gezmişti Ayaz. Travma almıştı ve bu travmayı atlatması hayli uzun sürmüştü. "Beni kandırdın!'' Diyordu güldüğüm her seferde, ''en azından haber verseydin kendimi hazırlardım!"
