"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?"
Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar, bu bölümü yazmaya başladığımda, hepimiz gibi ben de bir sabah eşi benzeri olmayan bir felakete uyanacağımızdan habersizdim. Öncelikle depremde canlarını, ailelerini, sevdiklerini kaybedenlere Allahtan rahmet ve başsağlığı diliyorum. Acınızı ilk günden beri derinden hissederek paylaşıyorum, keşke, mutsuz sonlar sadece kitaplarla sınırlı kalabilseydi... Teselli cümleleri şu durumda o kadar boş ve anlamsız geliyor ki, tek söyleyebileceğim şey, elimden geleni yapmaya devam edeceğim.
İkinci olarak, bir çoğunuzla haberleşme ve konuşma fırsatım oldu ama aklımın bir köşesi her zaman yorumlarda gördüğüm, konuştuğum okurlarda, o yüzden sizden ricam, buraya iyi olduğunuzu belirten herhangi bir işaret bırakmanız.
Bundan bir sene önce, 22 Şubatta, yıllardır aklımda dönüp duran bir hikayeyi yazıya dökmeye cesaret ettim ve ilk bölümü yayınladım. Şimdi dönüp geriye baktığımda, o gün yazdıklarım ne kadar acemice olsa da, yazarken hissettiğim duyguların bir o kadar gerçek olduğunu anlıyorum. Bir sene içinde yazma şeklim çok değişti, fakat duygularım hiç değişmedi. İlk yorumu yazan, ilk mesajı atan, ilk kez konuştuğum okurlarımın hiçbirini unutmadım, hiçbir zaman da unutmayacağım. Sizler bu kurguyu belki benim anlatmak isteyip de anlatamadığım bir çok şeye, acemiliğimin getirdiği bütün kusurlara rağmen okuyup benimsediniz, bu benim için çok önemliydi. Bana bu şansı verdiğiniz için çok ama çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız! 💕💕💕
Bölüm şarkısı- Sinan Güleryüz Özge Özder Senle Ben 🎼
Sınır: 350 Oy, 400 Yorum
Yıldıza tıkladıysak, keyifli okumalar ✨🎀✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌞🌙
Nihal'in uçakta unuttuğu şiir kitabına dalıp gitmişken, her zamanki gibi üzerimde olan o kara gözleriyle çarpıştım ve gülümsedim. Kalbimin, her seferinde mutluluğu daha yeni bulmuş gibi çarpıp, buna hala alışmamış olması, normal miydi? Öyle ki, bunu değil kelimelere, bazı anlarda göğsüme dahi sığdıramıyordum. Fakat bildiğim tek şey vardı, çok mutluydum ve onunla cehennemin ortasında bile mutlu olabilirdim. Bana bebek gibi davranıyordu. Bir ay boyunca, koca kıtada ayağımızın değmediği nokta kalmayana kadar gezmiştik, ama o, benimle uğraşırken hiç şikayet etmedi.
