"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?"
Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar, sonunda beklenen bölümle karşınızdayım. Aslında buraya çok önce gelmeyi planlamıştım fakat her ne kadar uzatmamaya çalışsam da, sırf bölümleri azaltmak için kurguyu başımdan savmak da istemedim.
Kitabın büyümesine en az benim kadar çaba gösteren okurlarımın hepsini tanımasam da, kullanıcı adınız aklımda ve gösterdiğiniz destek için bir kez daha çok çok teşekkür ederim 🥹💗
Ayrıca, bir çok bölümde olduğu gibi, geçen bölümün de yorum sınırlarını tek başına sırtlanan herkese çok teşekkür ediyorum, bugün hala yazma hevesim varsa sizin sayenizde. Ama yapmayın böyle, bütün yükü benim bebeklerimin üzerine yıkmayın, satır aralarına yorumlarınızı bırakın.
Çok önceden söylediğim gibi, ben bu bölümü paylaşıp kaçıyorum, ara sıra yine buraya uğrarım ama kendime Wattpad detoksu uygulayacağıma dair söz verdim. Bir buçuk senedir aralıksız yazıyorum ve kafayı yememe ramak kaldı 🤧
Ben yokken lütfen kurguyu #güneşisöndürmek etiketini kullanarak sosyal medyada önerip paylaşın ki daha da büyüyelim.
Bir sonraki bölümün ne zaman yayınlanacağını yaz sonu yine sosyal medyadan paylaşacağım. Sırf ara final diye beğenip yorum yazmamazlık yapmayın, ne kadar çok oy ve yorum, o kadar çabuk yeni bölümler 😈
Görüşmek üzere 🎀
Bölüm şarkısı-Cem Adrian Zincir 🎼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌞🌙
Hayatımın en kötü anlarını yaşamaya başlamadan önce, her şeyin yolunda olduğu yanılsamasının içinde huzurla süzülen bir kuş gibiydim ben. Oysa hayat, kahramanı olmadığım bir hikaye yazmıştı benim için. İçimdeki umutlar ne kadar büyükse, onları söndüren kasırganın şiddeti kat be kat fazla oluyordu her seferinde, fakat benim bunu anlamam, yıllarımı alıp götürmüştü. Benim kurduğum hayal denizi tek bir günde kuruyup yok oldu. Karanlık bulutlar ansızın kapladı gökyüzünü. Yıldızlar birer birer sönmeye başlamadan, umutlar karabasana dönüşüp benliğimi boğmadan önce nefes alabildiğim son dakikalardı.
