"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?"
Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selamlar,
Yine yazdıkça bana ilham veren, hiç aklımda olmayan sahneleri satırlara döktüğüm bir bölüm oldu. Ben çok sevdim, umarım siz de seversiniz, keyifli okumalar.
Bölüm şarkıları: Berkay Altunyay-Sanki Hevesim Hiç Kırılmamış Gibi Ne Jupiter-Gökyüzüm Siyah Olsa Da 🖤 Vega- Bu sabahların bir anlamı olmalı 🎼
Sınır: 1000 oy, 1500 yorum.
⚠️Lütfen alakasız random harf ve emoji atmayın. İyi niyetinizi ve destek vermek istediğinizi anlıyorum ama yazılan diğer yorumları kaçırıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌞🌗
Vildan Hanım'ın peşinden, tanımadığım bir dağ evine gelişimizin ve ondan bütün hikayeyi dinleyerek, kaskatı keşilişimin dördüncü saati. Geldiğimde, Rachel ve Ateş'in çoktan burada olduğunu görmek, bende güvendiğim birine daha karşı, büyük bir hayal kırıklığı yarattı.
Annemin, Vildan Hanım'ın adamlarına bile kafa tutarak oğlumu yalnız bırakmamış olması bana bir nebze iyi gelirken, Rachel, suçluluk dolu gözlerini yere dikti. Vildan Hanım'dan emir almasına şaşmamalı, fakat kafam öylesine dolu ki, en nihayetinde oğlumun güvende olması dışında herhangi bir şeyi düşünecek halde değilim.
Zifiri karanlık bir gecede, kendimi kapattığım bu odada iki evladımın geleceği için bir karar almak zorundayım. Ateş'in, evden ayrılırken kendisiyle birlikte getirdiği aslan krala sıkı sıkı sarılarak, beklenti içinde yüzümü inceleyişi beni mahvediyor, fakat annesinin parçalanıp dökülen ruhunda kopan fırtınaları daha fazla gizleyemiyorum, çünkü gözlerimden süzülen yaşlar, dinmiyor.
Sırf güç gösterisi yapmak için görmezden gelip kulak tıkadığım o işkence sesleri, sanki şimdi gerçekten duyuluyor ve zihnimdeki isyan çarkının içinde dönüp duruyor.
