"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?"
Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başlıyoruz... Oy ve yorumları unutmayalım 💕🎀 Bölüm şarkısı Ayaz'dan Sezen Aksu Bir Çocuk Sevdim 🎼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌞🌙
Aradan geçen bir haftada evde soğuk rüzgarlar esiyordu. Annemle babam neredeyse konuşmuyor, ben yemeklere pek inmiyordum. İdil'in arayı düzeltme çabaları işe yaramamakla kalmıyor, abimin sen karışma ikazlarına kulak vermeyince onların da ara sıra atışmalarına neden oluyordu.
Günümün çok kısmını odamda, ya da Nil'in odasında onunla oynayarak geçiriyordum. Annem birkaç kez benimle konuşmaya çalışsa da konuşmak istemediğimi söylemiş, o da babama daha bilmediğim nedenlerden kızgın olduğu için pek üstüme gelmemişti. Babam da şirket işlerine yoğunlaşdığı için abimle sabah erkenden çıkıp geç saatte dönüyordu.
Annemin uzun araştırmalarının ardından üniversiteyi Mimar Sinan Güzel Sanatlar'da okumaya karar kılıp gelecek seneyi beklerken, bir akşam yemeğinde babam bana müjdeyi verdi. Yabancı öğrenci kontenjanından sadece türkçe yeterlilik sınavı vererek üniversiteye bu sene başlama şansım olduğunu söyleyince, bir haftadır konuşmasak da benim için bir şeyler yapmaya çalıştığını görmek ona olan tavrımı biraz değiştirmişti.
Bunu duyduğumda içim bir nebze de olsa rahatlasa bile öyle kolay kolay kızgınlığımın geçmediğini anlasın diye sadece teşekkür ettim.
Olanları Selin'i arayarak söylediğimde o da benim kadar şok geçirmiş, hayallerimizin yıkılışına oturup bir de birlikde ağlamıştık.
Birkaç gün sonra annemlerle Londra'daki evde kalan eşyaları taşımak için gidecekken, sınavın cuma günü olmasıyla benim gitmem rafa kalktı.
Yine bir akşam yemeği sonrası abim gelen arama ile masadan kalkınca annem "nereye" diye sordu, "Ayazla sözleştik, bir şeyler içeceğiz" dedi abim. Bu süre içinde birkaç kere Ayaz'ın odasında ışıkların açık olduğunu görmemle geldiğini anlamıştım. Hayatımın birdenbire yön değiştirmesiyle, Ayaz hakkında pek düşünme fırsatı bulamıyordum. Ki, bu benim için iyi bir şeydi.
