" နှိုင်းမခနဲ့ ဝတီရေ မေမေတို့ရောက်ပြီ "
အဆောင်မှူးဆရာမ၏ အသံကြောင့် လက်ထဲမှ စာအုပ်ကို အိတ်ထဲ အမြန်ထိုးထည့်လိုက်ပြီး အခန်းအပြင်သို့ထွက်လာခဲ့သည် ။
" ဒါဆို မနက်ဖြန် ညနေကို ပြန်လာပို့ပေးမယ်နော် ဆရာမ "
နေမကောင်းဖြစ်ထား၍ အင်အားမရှိဟန်ပေါ်နေသော ဝတီ့ကို ဝတီ့မေမေက အတော် စိတ်ပူနေဟန်ပင် ။
" နေမကောင်းတာကို မပြောဘဲနဲ့ သမီးလေးရယ် ၊ မေမေလာခေါ်မှာပေါ့ ။ အခုတော့ နှိုင်းပြောမှ သိရတယ် "
" နေက ကောင်းသွားပါပြီ မေမေရဲ့ ၊ ဖျားထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့် အားသိပ်မရှိသလိုဖြစ်နေတာ ။ ဒါနဲ့ လွန်းရော "
လွယ်အိတ်နှစ်အိတ်ကို လွယ်ပေးထားရသဖြင့် နာလာသော ပုခုံးကို မသိကျိုးကျွန်ပြုနေရသည် ။
" ကျူရှင်ချိန်နဲ့ တိုက်နေလို့လေ ၊ အခု မေမေတို့ အိမ်ပြန်ရောက်ရင်တော့ ရောက်နေလောက်ပါပြီ "
အိမ်ကို ရောက်တော့ မာမီနှင့် စကားတွေ ပြောဖြစ်သည် ။ ညနေစောင်းခါနီးမှ ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ တစ်ဖက်အိမ်သို့ ထွက်ခဲ့သည် ။
" လွန်းဘယ်သွားလဲ ။ "
" နင်က ရောက်ရောက်ချင်း သူ့ကို လာမတွေ့လို့တဲ့ ထမင်းစားပြီးတည်းက ကောက်တော်မူသွားတာ အခုထိ ဆင်းမလာဘူး "
သူ့ကို ဆူဖို့လာခဲ့ပေမယ့် ပြန်ချော့ရတော့မည့် အခြေအနေနှင့် တည့်တည့်တိုးတော့သည် ။ လွန်းအခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်ဆီသို့ ခြေသံမကြားရအောင် ဖြေးဖြေးချင်းတက်လာခဲ့သည် ။
* ဒေါက် ဒေါက် *
" တံခါးလော့မချထားဘူး "
နှိုင်းဖြစ်နေမှန်း သိပုံတော့မရ ။ အသံက ပျော့နေသေးသည် ။
" လွန်း "
စာကြည့်စားပွဲတွင် ထိုင်နေပြီး ဘာစာမှတော့ လုပ်ပုံမရ ။ နှိုင်းရဲ့ အသံကို ကြားတော့ တည်နေသည့် မျက်နှာက နဂိုထက် နှစ်ဆခန့်ပို၍ ဆူပုတ်သွားသည် ။
" လာလည်းမတွေ့ဘူး အစ်မက "
" အခုလာပြီလေ "
" လွမ်းနေတာ "
YOU ARE READING
Once Upon On Us
Romanceတိမ်ဆိုင်တစ်ခုကို ချစ်မိသည် ။ ဖမ်းဆုပ်ဖို့တော့ မဖြစ်နိုင် ။ တိမ္ဆိုင္တစ္ခုကို ခ်စ္မိသည္ ။ ဖမ္းဆုပ္ဖို႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ ။ { Cover photo from Pinterest }
