" အိမ်အထိ လိုက်ပို့ပေးချင်တာကို "
" လိုက်မပို့လည်း ရပါတယ် ဧကရီရဲ့ ၊ မိုးချုပ်နေတော့ ကားမောင်းရတာ အဆင်မပြေမှာစိုးလို့ပါ ။ ဒီလောက်ဆို ကျွန်မ ပြန်လို့ရပါပြီ "
ဧကရီက လွန်း၏ စကားကို အသာတကြည် လက်ခံကာ ပြန်သွားသည် ။ အမြဲပြန်နေကြ လမ်းဖြစ်တာကြောင့် အခက်အခဲတော့ မရှိပါချေ ။
" လွန်း "
" မမ ၊ ဒီအချိန်ကြီး ဘာထွက်လုပ်တာလဲ "
" ခေါက်ဆွဲပြုတ်မလို့လေ ၊ နောက်ကျလိုက်တာ နင်က "
" နည်းနည်းပါ ဟီး "
ကုန်စုံဆိုင်ရှေ့ ခါးထောက်ရပ်နေသော အစ်မဖြစ်သူနှင့် တွေ့မှ နှိုင်းမခကို သတိရသွားသည် ။
" ဒါနဲ့ လူရမ်းကားလို ကားမောင်းသွားတဲ့ မမ သူငယ်ချင်း ပြန်သွားပြီလား "
" ဘယ်သူ ? "
" ပတ်ဝန်းကျင်တောင် မမြင်တာ ဘယ်သူမို့လို့လဲ "
" ဒိန်ချဉ်ကုန်နေတယ်တဲ့ ဝတီ "
ဆိုင်အတွင်းမှ ထွက်လာသော နှိုင်းမခကို မြင်မှ မပြန်သေးမှန်း သိလိုက်သည် ။
" နေဦး ငါသွားရွေးဦးမယ် "
ဝတီဟေမာန်က လက်ထဲမှ အထုပ်ကို နှိုင်းမခအား ပေးခဲ့ပြီး ဆိုင်ထဲပြန်ဝင်သွားသည် ။
" အစ်မက ကားကို သက်သက် အရှိန်တင်ပြီး မောင်းသွားတာ မဟုတ်ဘူးလား "
နှိုင်းမခက မျက်နှာရှေ့ ဝဲကျလာသော ဆံပင်များကို သပ်တင်ကာ ပါးကိုဖောင်းလျက် လေပူများကို မှုတ်ထုတ်ပြန်သည် ။
" နှိုင်း cola ယူဦးမှာလား "
" အေး "
တကယ်ကို ပိုလှလာတာက လွဲ၍ မည်သည့်နေရာမှ ပြောင်းလဲသွားခြင်းမရှိသော နှိုင်းမခပင် ။ သူမဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီအပွမှာ သူမအခန်းရှိ ဗီဒိုထဲတွင် ခုနှစ်နှစ်ကြာပိုင်ရှင်မဲ့စွာ ကိန်းအောင်းနေခဲ့ရမှန်း လွန်းက မှတ်မိနေသည် ။
" ဒီမှာ အိပ်မှာလား "
" အင်း "
လက်ပတ်နာရီမှ အချိန်သည် ည ခုနှစ်နာရီဖြစ်ကြောင်း ညွှန်ပြနေသည် ။ မီးများ လင်းထိန်နေသော လမ်းမကို မျှော်ကြည့်ရင်း တစ်ချိန်က ဖြတ်သန်းခဲ့ဖူးသော ခြေရာများကိုပင် အမှတ်ရမိပါသေးသည် ။
YOU ARE READING
Once Upon On Us
Romanceတိမ်ဆိုင်တစ်ခုကို ချစ်မိသည် ။ ဖမ်းဆုပ်ဖို့တော့ မဖြစ်နိုင် ။ တိမ္ဆိုင္တစ္ခုကို ခ်စ္မိသည္ ။ ဖမ္းဆုပ္ဖို႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ ။ { Cover photo from Pinterest }
