ညနေပိုင်း ဂျူတီပြီးတော့ သူငယ်ချင်းတွေ အကုန် အသီးသီး လမ်းခွဲသွားကြသည် ။ လွန်းဆေးရုံက ထွက်လာသည်အထိ ဝတီရဲ့ကားကို မတွေ့ရသေး ။
" လွန်း... ဝတီ လာမကြိုသေးဘူးလား "
ခေါ်သံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။ နေသူရာက ဂျူတီကုတ်ပင်မလဲရသေးပဲ ဆေးရုံရှေ့သို့ ရောက်လာသည် ။
" ဟုတ် မလာသေးလို့ "
" မိုးချုပ်နေပြီကို ၊ ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်ပါလား "
" ဆက်ထားတယ် ဒေါက်တာ ၊ လမ်းမှာလို့ ပြောတယ်"
" အဟား ၊ အရင်လို ကိုကြီးသူရာလို့ပဲ ခေါ်ပါလား ။ အသားမကျသေးတော့ တစ်မျိုးပဲ "
နေသူရာက ရယ်ပြီး လွန်းကို စနောက်ပြန်သည် ။ နှစ်တွေအများကြီး ကြာသွားသော်ငြား တစ်ချို့အရာများက နဂိုအတိုင်း ရှိနေဆဲပင် ။
" ဂျူတီကုတ်တောင်မလဲရသေးတဲ့ စီနီယာတစ်ယောက်ကို လေးလေးစားစားခေါ်ရမှာပေါ့ "
" သြ ... ဟုတ်ပြီ "
နေသူရာက ပြောရင်းဖြင့် ဂျူတီကုတ်ကို ချွတ်ပြီး ညာဘက်လက်ပေါ်တင်လိုက်သည် ။
" ကဲ ရပြီမလား "
လွန်းက သဘောတကျရယ်တော့ နေသူရာက သူမကို ပြုံးပြီးကြည့်နေသည် ။
" ဒါနဲ့ ဟို ... "
* တီ တီ *
ကားဟွန်းသံကြောင့် မေးမည့် စကားလုံးတွေ ရပ်တန့်သွားသည် ။ ထို့နောက် ကားထဲမှ ဝတီက ထွက်လာသည် ။
" နေသူရာ ၊ နင် ငါ့သူငယ်ချင်းကို ဘယ်အချိန်အထိ ဖွက်ထားဦးမှာလဲ ။ ပြန်ရောက်နေတာ လူကြီးတွေကိုလည်း အသိပေးဦး ။ မဟုတ်ရင် နင်တို့ ယူလိုက်ကြပြီလို့ ထင်နေကြဦးမယ် "
" ဟားဟား ယူလိုက်ပြီလို့ ထင်တော့လည်း ကောင်းတာပေါ့ ၊ နားဖောက်စရာတောင် မလိုတော့ဘူး "
" ရမလား ခွေးကောင်ရဲ့ ၊ ငါ့သူငယ်ချင်းကို မိသားဖသားပီပီ လာတောင်းရမ်းမှ ငါက ပေးမှာ ။ မဟုတ်ရင် ဘိလပ်မြေဖျော်တဲ့ထဲ ထည့်ဖျော်ပစ်မယ် "
နေသူရာက ပါးချိုင့်တွေပေါ်အောင် ပြုံးနေပြန်သည် ။ မမက နေသူရာကို တွေ့ရတာ အံ့သြဟန်မပြ ။ အံ့သြနေရသူက လွန်းဟေမာန်ငယ်သာ ဖြစ်သည် ။
YOU ARE READING
Once Upon On Us
Romanceတိမ်ဆိုင်တစ်ခုကို ချစ်မိသည် ။ ဖမ်းဆုပ်ဖို့တော့ မဖြစ်နိုင် ။ တိမ္ဆိုင္တစ္ခုကို ခ်စ္မိသည္ ။ ဖမ္းဆုပ္ဖို႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ ။ { Cover photo from Pinterest }
