🌑 Dark Moon 🌑

✅ Görev-5 : Kimseye Güvenme ✅

O yüzden 1. seçenek. Ve 1. aynaya girdim.

✅✅✅✅✅✅✅✅✅✅✅✅✅✅

(Hızlı geçiş yapıyorum. Başka nasıl görevler yapacağım aklıma gelmedi. O yüzden buradan devam ediyorum.)

Hakîm Bakış Açısı:
Önceki görevden korkuylarıyla yüzleşmişlerdi. Hepsi için kolay değildi. Zihinlerindeki korkular gerçekten karşılarına çıkmıştı. İnsanın kaçtığı ve görmek istemedikleri şeyleri yaşamışlardı. Her korku... Her bir yalan... Sakince etrafına bakın. Böyle bir dünyada yaşıyorsun. İnsanların sana yalan gülücükler verdiği bu dünya, saklanmak için iyi bir yer... Onlara gelecek olursak. Onlar şimdi i1. Level'ın sonuna yaklaşmışlardı. Sadece 2 görevleri kalmıştı. Fakat yapacakgüçleri kalmış mıydı?..

● ● ●

Heeseung dan:
O karanlık yerde oturmuş ağlıyordum. Evet öyle yapıyordum. Görevi tamamlamıştım ama yönümü kaybetmiştim, daha doğrusu ettirmişti. Korkum "Çoğu şeyi kaybetmek" her şeyimi kaybetmiştim. Ailem benden nefret ettiğini söyleyip kaybolmuştu. Hepsinin gerçek olmadığına inanmıştım. Ama yine de etkilenmiştim ve yeni bölüme geçecek enerjim de yoktu. Ama kalkmak zorundaydım. Ve ayağa kalktım. Yeni bölümün yapılacağı kapıya gittim. Kapı açılınca içeri girdim. Artık bu oyunun bitmesini istiyordum. İçeri girmemle bileğim titreşmişti.

"Görev-5:Kimseye güvenmeyin.
Sizin beyninizin size karşı tuzağı olabileceğini unutmayın"

Yorgundum. Uyumak istiyordum. 5 bölümdür uyumuyordum. Ve artık bayılma derecesine gelmiştim. Biraz ilerledim. Mavi ışıkların aydınlattığı bu yer rahatlatıcıydı. Ama ben artık dayanmak istemiyordum. Dinlenmek istiyordum. Üstümden atamadığım o korku yeniden canlandı gözümde. Hiçliğin için yalnız kalışım... Artık yürümekten derman kalmayan dizlerim beni taşıyamamıştı. Yere düştüm. Ve ağlamaya başladım. Düştüğümden değildi. Bu kadar güçsüz oluşum, yorgunluğum ve korkum yüzündendi. Kafamı kollarımın üstüne koydum. Ve gözlerimi kapattım. Uyumak istiyordum. Mümkünse uyanmamak...

???:Hyung.?

Duyduğum sesle kafamı kaldırmıştım. Kimdi o.?

Ben:Ki-Kimsin.?

???:Jake...

Ben:Jake.?

Yerimden kalkmaya çalıştım ama dengemi kaybedip geri düşmüştüm.

Jake:Sakin ol.

Deyip yanıma gelmişti.

Ben:Sensin değil mi.? O halüsinasyonlardan falan değilsin.?

Jake:Hadi ama. Benim gibi yakışıklı, benim gibi deli dolu, benim gibi akıllı birisini gördün mü.? Gördüysen söyle hemen onu öldüreyim.

Gülümsemeye çalıştım. Fakat 3. bölümdeki görev geldi aklıma. O zaman da öyle demişti ve o ilizyondu. Kendimi ondan uzaklaştırdım.

Ben:Sen gerçek olamazsın.

Jake:Hyung. Benim.

Ben:Güçsüzlüğümü mü kullanacaksınız.!? Bu kadar adi olamazsınız.!

Jake:Benim Hyung. Jake Sim.

Ben:İnanmıyorum. O zaman inandım ve resmen beni öldürüyordun.!

Jake:O bir görevdi. Ben gerçeğim.

Mavi ışıkların aydınlattığı yerde onu az çok seçebiliyordum. Ona inanmak istiyordum ama beni öldürebilirdi de. Cebimdeki silahı çıkardım ona doğrulttum. Hemen ellerini kaldırmıştı. Korkmuş ve şaşırmış görünüyordu. Bu sefer kanamazdım.