"Unutmayın: bu oyunda sadece gerçekliği ve büyük değeri anlayanlar hayatta kalır. Peki sen yapabilecek misin?"
⌛⌛⌛⌛⌛⌛⌛⌛⌛⌛⌛⌛⌛⌛⌛
Sunoo'dan:
Bir masaya yaslanmıştım, gergin olsam da soğukkanlı bakışlarımla etrafta birazdan neler olacağını izliyordum, neler olacağını bildiğim de söylenemezdi çünkü düşünemiyordum, ortam fazla gergindi ve bir o kadar da nabız yüksekti. Jungwon sinirden resmen kendini yemek üzereydi, Sunghoon hyung ve Jay hyung bir çıkış yolu aramak için kolbilteği (kütüphaneyi) dolaşıyorlardı, geriye kalan üyeler ise Jungwon'u sakinleştirmeye çalışıyordu. Jungwon'un sakinleşmeyeceğini anlayan Riki, Jake ve Heeseung hyung'un yanından uzaklaşıp yanıma geldi. O da benim gibi masaya yaslanırken ben de ona bakıyordum, masaya yaslandıktan sonra uzaktaki duvara bakarak konuştu bana.
Riki:Çıkış yolu yok gibi görünüyor.
Bu sözleri ile gözlerindeki gözlerim kayıp yere diktim. Buradan kurtulabilirdik, yani eğer kızın peşine takılmasaydık bu duruma düşmezdik.
Ben:O kıza güvenmemeliydik.
Diye pişmalığımı söyledim isyan ederek. Ama biliyordum keşkeler, pişmanlıklar ne kayıpları geri getirirdi ne de zamanı ve biz sadece geçmişe geri dönmek istemekte kalırdık, olay bu.
Riki:Nereden bilebilirdik ki?
Diyerek bana dönüp gözlerimin içine baktı. O da biliyordu, bilebileceğimizi, kanmamamız gerektiğini biliyordu ama kendini suçlamamak için bilmemezlikten geliyordu. Hak vermem gerekiyor muydu bilmiyordum, hiçbir şey bilmiyordum o yüzden gözlerimi kaçırdım.
Yerde gözlerim gezinirken Jake hyung'un sesini duymam ile başımı yerden kaldırdım ve Jake hyung'a baktım.
Jake hyung:Geliyorlar!
Jake hyung'un gösterdiği yere döndü bakışlarım. Jay ve Sunghoon hyung geliyorlardı, ben ise yerimde duruyordum. Ne yapacağını bilmemenin verdiği stresten nefret ettiğimi söylemiş miydim? Söylemediysem -söylemişsem de bir şey olmaz bir daha söylerim umrumda değil- nefret ediyorum, bundan dolayı da yaslanmış olduğum bu masanın bir kısmını sıkıyordum ellerimle, başka stresimi nasıl azaltırım fikrim yoktu çünkü. Jungwon hızla oturduğu yerinden kalktı ve Jay hyunglar'a yaklaşırken umut dolu gözlerle onlara baktı, umut ediyordu o da belki kurtulabilirdik, o yüzden beklemeden sorularını sordu hemen.
Jungwon:Bir şey buldunuz mu?
Jungwon'nun bu sorusuna ikisi de sessiz kaldı ama bu sessizlikte Sunghoon hyung'un kafasını olumsuz anlamda salladığını gördüm, hayır ama ya!
Jay hyung:Yok, çıkabilecek tek bir geçit yok.
Bu duyduklarımız karşısında hepimizin umutları sönmüştü, ama kaybetmemeliydik. Belki vardır, belki buradan çıkabileceğimiz bir kapı vardır. Bir çoğunluğun bakışları yere çekilirken Jungwon'un sesi ile gözlerimizi Jungwon'a dikmiştik.
Jungwon:Aaah!
Diyerek hızla arkasına döndü, saçlarını çekiştirdi, kendisini çok yıpratıyordu ama hak da veriyordum, ben de lider olsam ve kuzenim yüzünden üyelerim ile bir yerde kalsam ve çıkış bulamasak böyle tepki verirdim. Jungwon sinirle olta atmaya başlarken Heeseung hyung, -hepimizin büyüğü olarak Lider'e söz geçirebilecek kişi olduğu için- Jungwon'u durdurmak için yeniden ona döndü.
Heeseung hyung:Jungwon, sakin ol. Gel biraz otur, düşünelim. Buluruz bir yol ama sakin olmanla başlamalıyız.
Jungwon:Nasıl olayım hyung!?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🌑 Dark Moon 🌑
Fanfiction❕️DÜZENLENMEKTE❕️ 7 farklı yetenek bir araya geldi, 7 farklılık, 7 özel kader... Kaderleri, kesiştikten sonra beraber güzel anılar biriktirmeye başladı ama bu güzel anıları bozulup yeni şeyler karşılarına çıkacaktı, buna kıskançlık yol açacaktı. Bir...
