♫ Meimuna- La Tristesse Du Diable
Yorumlarınızı ve yıldızlarınızı bekliyorum, iyi okumalar ♥
---
Griddy' s Donuts' a geldiğimde donut kokusu burnuma doldu, çok hoştu. Carol tezgahın oradaki sandalyelerden birindeydi, beni görünce hemen kalktı. Ona bir adım attım ki koşarak bana sarıldı.
"O kadar korktum ki Aurora." Ben de ona sarıldım. Saat kaçtı hiç bakma fırsatım olmamıştı ama geç olmalıydı zira kafede kimse yoktu.
"İyiyim," Benden ayrıldı, sorgular gözlerle bakıyordu. Tezgaha değil, köşede bir masaya yöneldim, ona tabii ki anlatacaktım her şeyi.
Allison bana kimsenin hiçbir şey bilmemesini söylemişti fakat Carol benim ailemdi, dostumdu. Ona bunu söylemem gerekirdi ve o zaten bunu kimseye söylemezdi. Carol beni takip etti, bir masaya oturduk, telefonumu kotumun cebine koyarak nefesimi verdim.
"Anlat artık." dedi Carol. Başlamak için dudaklarımı araladım ki Agnes adında bir garson geldi, giysisindeki kartta adı yazıyordu.
"Hoş geldiniz, ne alırdınız?"
"Sıcak yeşil çay istiyorum." dediğinde Carol, Agnes not etmişti hemen. Bana döndü sonra.
"Soğuk su istiyorum sadece." Agnes başını salladı.
"Hemen geliyor," O giderken ben de Carol' a döndüm. Çok sabırsız bakıyordu hala. Agnes mutfağa girince başladım,
"Sen aradıktan sonra Andre' yi orada bırakıp çıktım. O ise beni takip etti. Çok sinirliydim, yaptığını inkar etti."
"Ona tokat attın," kaşlarımı çattım.
"Sana anlattı mı?" İç çekti.
"Aradı, çok sinirliydi o da. İkimizi ayırdın falan dedi. Tokat attığını da ekledi." O sırada kafenin kapısı açıldı, sırtım kapıya dönük olduğundan kimin geldiğini görmedim fakat adım sesleri bize doğru yaklaşıyordu. Carol gelen kişiye bakıyordu, duruşunu dikleştirdi. Gelen kişi masamızın önünde durduğunda kafamı kaldırıp baktım. Tekrar kaşlarımı çattım, ne işi vardı ki burada? Bana baktı,
"Biraz konuşabilir miyiz?" Kendini tanıtmaktan bile aciz olan o yeşil gözlü çocuktu, Five.
"Bu kim?" dedi Carol bana doğru.
"Arkadaşımlayım, şu an olma-"
"Önemli bir konu." Sert nidası gelmemi söylüyordu, çenemin kasılmasına sebep oldu. Carol' a döndüm.
"Geliyorum," Anlam veremiyordu. Ona bir sorun olmadığını belli etmek istedim bakışlarımla ama gerilmişti. Five arka kapıya yönelince arkasından ilerledim. Dışarı çıktık. Hafif yağmur çiseliyordu.
"Ne var bu kadar önemli olan?" Burnundan güldü alayla. Hafif yaklaştı,
"Sen çok mu aptalsın yoksa öyle mi davranıyorsun?" Biraz daha yüzüme baktı, bense manasızca sergilediği bu tavrın sonunun nereye varacağını bekliyordum. Geri çekildi,
"Çok aptalsın." Sinir bozukluğuyla güldüm.
"Beni buraya çok aptal olduğumu söylemek için mi çağırdın?"
"Güçlerini başkasının bilmemesi gerektiğini bilmiyor musun sen?"
"Bu seni neden ilgilendiriyor?"
"Beni ve akademiyi tehlikeye atman beni de ilgilendiren bir durum."
"Carol kimseye bir şey söylemez." Kaşları havalandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•Aurora Pride• The Umbrella Academy - 0 Numara'nın Laneti
FanfictionYaşadığı yerin en parlak sanatçılarından biri olan Aurora, yaşamın zorluklarına rağmen kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan ve durabilen güçlü biridir. Pek güzel geçmeyen bir günün ardından yaşadıklarına adapte olmakta çok zorlanır, kafası oldukç...
