♪ Tom Rosenthal - It's Ok
Bu artık son birkaç bölümden biri... Tüm yaz tatilimi adadığım bu kitabı bitirmek beni cidden çok üzüyor.
Seviyorum sizi.
İyi okumalar <3
---
Aurora beklentiyle bakıyordu ona. Konuşmasını bekledi,
"N'oldu Five'a?" Sinirlerinin dizginleri ellerinden kaçmıştı, "Konuş!" Valeria yutkundu,
"Kalp nakli çok zordur," diyerek başladığında Aurora ne alaka der gibi kaşlarını çattı. Valeria devam etti, "Donör bulması zordur, kalp dokusunun uyuşma olasılığı düşüktür. Hatta çoğu zaman bulunmaz bile, şanslıysan bulursun,"
"Five' la ne alakası var?" Aurora' nın elini tuttuğunda Aurora eline baktı,
"Donör bulmak imkansızdı 2 gün içinde. Kan grubunun ve yaşının aynı olması gerekirdi." Aurora' nın çattığı kaşları duraksadı, düzleştiler. Aklına vuran düşüncenin çok uç olduğunu, böyle bir şey olmayacağına ikna etmeyi denedi kendini,
"Ama doktorlar buldular, değil mi?" Valeria daha da gevelemeyecekti. Başını iki yana salladığında Aurora anlamamış gibi bakıyordu ona. En sakin şekilde konuşmayı denedi,
"Donör Five oldu Aurora," Aurora Valeria' nın elini sıktığını yeni fark etmişti, tuttuğu eli gevşedi.
Öylece Valeria' nın yüzüne bakıyordu, bir anda şaka yaptım dese gülerek boynuna bile sarılırdı.
Dudakları aralandı, bir şeyler söylemek istedi, herhangi bir şey. Yapamadı.
Kabus mu görüyordu?
Muhtemelen hayırdı cevap. Ama hayatı kabusa dönüşebilirdi artık.
Saniyelerdir kırpmadığı gözü dolmuştu, kontrol edememişti. Buğulanan görüşü birkaç damla yaşın akmasıyla biraz daha açıldı.
Zorlukla konuşmaya çalıştı, "Öld... Öldü mü?" dedikten sonra gözünü kırptı, gene yaşlar süzüldü yanağından.
Valeria dudaklarını ıslattı, ağlamak istemiyordu, "Çok üzgünüm Aurora,"
Birkaç dakika sadece bekledi, kendine gelemiyordu. İnanmazdı ki, Five ölemezdi.
Onu hayatının tam ortasına yerleştirmişti. Gerçekten güçsüz ve güçlü zamanında yanında olmuştu, ona aşık olmuştu.
Five ölemezdi.
Aurora gülümsedi, ardından kendini tutamayarak sessiz bir kahkaha attı, "Sence ben yer miyim bunu?" Valeria ne diyeceğini bilemeyerek gözlerini kaçırdığında Aurora gülümsemesini yüzünde dondurdu. Başını iki yana salladı,
"Yalan söylüyorsun," Başını kaldırarak diğerlerine baktı. Hepsinin vaziyeti çok kötüydü. "Yalan söylüyorsunuz," Üstüne örtülü yorganı üstünden attı, bacaklarını sarkıttığında Valeria ayağı kalktı,
"Aurora daha ameliyattan yen-"
"Yalan söylüyorsunuz!" Ayağ kalktığında kalbine giren ağrı onu birkaç saniye duraksattı sadece. Kapıya yöneldiğinde kolundaki serumu unutmuştu, kolunu çekince oraya sabitlenen serumun iğnesi geriye çekilmiş ve kolunu boylu bounca yarmıştı. Hissettiği acıyla iğneyi çekip çıkardı kolundan.
Çıplak ayakları soğuk mermere değiyordu, kapıya yöneldiğinde Diego durdurdu onu.
"Aurora du-"
"Yalan söylüyorsunuz! Hepiniz yalancısınız! Five beni bırakmaz!" Diego' yu iteklemeye çalıştığında Diego izin vermedi geçmesine. Aurora' nın gücü yerinde değildi, Diego' yu atlatamıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•Aurora Pride• The Umbrella Academy - 0 Numara'nın Laneti
FanfictionYaşadığı yerin en parlak sanatçılarından biri olan Aurora, yaşamın zorluklarına rağmen kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan ve durabilen güçlü biridir. Pek güzel geçmeyen bir günün ardından yaşadıklarına adapte olmakta çok zorlanır, kafası oldukç...