•Aurora Pride• The Umbrella Academy - 0 Numara'nın Laneti

『Bölüm 68 - Çanta』

♪ Keane - Somewhere Only We Know

Çok gecikti, özür dilerim asklarım <3 Kuzenim bizde kalıyor uyumasını bekledim girmek için, anca uyudu <33

Neyse uzatmayayım, eğer bunu gece okuyorsanız okuduktan sonra uyuyun bence. Saat geç oldu çünkü <33

İyi okumalarr <33

---

Aurora ellerini tezgaha yaslamış, başını öne eğmiş düşünüyordu. Tehlikeye girerse nasıl kurtulacaktı? Mutemelen kurtulamayacaktı.

Five' ın kapının önüne gelen ayak seslerini duymamıştı. Five ona bakıyordu, konuştuğunda anladı Aurora geldiğini,

"Korkmuyordun değil mi?" dediğinde Aurora ona döndü, dolu olduğunu fark ettiği gözlerini elinin tersiyle sildi hızlıca. Nefesini verdi ve gözlerini kaçırdı.

"Lütfen zorlaştırma,"

Aurora sıkıntıyla arkasını döndü, şakaklarını ovuşturdu. Five yanına gelerek kendine çevirdi onu, "Cesur olduğunu hepimiz biliyoruz, bunu gene de yapmak zorunda değilsin,"

"Korkmuyorum," diye mırıldandı. Söylediklerine cevap verecek hali kalmamıştı artık, vazgeçmeyecekti ve bunu ikisi de biliyordu. Five çenesini kaldırdı,

"Bana söz vermeni istiyorum," Aurora anlamamış gibi kaşlarını çattı,

"Ne sözü?"

"Ne olursa olsun kendini koruyacaksın. Sana dokunmasına izin vermeyeceksin," Aurora dudaklarını araladı ne diyeceğini bilemeyerek, Five devam etti, "Asla kendine zarar vermeyeceksin bir daha, sigara içmeyeceksin,"

"Ne alaka şimdi?" diyerek geçiştirmeyi denediğinde Five kaşlarını kaldırdı hafif, ciddi olduğunu belli etmek istedi. "Five be-"

"Söz ver," dedi. Aurora daha da zorluk çıkmasını istemedi,

"Tamam söz," Yanından geçmeye çalışınca gene izin vermedi,

"Gerçekten söz ver," Aurora nefesini verdi,

"Söz dedim işte," Five ona bakmayı sürdürdüğünde göz devirdi yalandan, "Şemsiye sözü." Five hoşnut bir şekilde başını salladı,

"Güzel,"

Aurora bir şey demesini bekledi, artık gitmesi gerekiyordu çünkü. Bir şey demeyen Five' dan gözlerin kaçırarak eğildi ve kapıya baktı. Boğazını temizledi sessizce,

"Gitmemiz lazım artık," Five bunu demesiyle çenesinden tuttu ve yüzüne doğru kaldırdı. Eğildi ona doğru. Aurora büyüttüğü gözleriyle ona bakıyordu,

"Bunu hallettikten sonra döneceğiz ve Komisyon' dan da kurtulacağız. Her şey güzel olacak."

"Olur umarım," diye mırıldandı Aurora zorlukla. Five' ı bu kadar yakınında hissetmeyeli iki yıl geçmişti. Five aralarındaki kısa mesafeyi de kapatarak Aurora' yı öptüğünde ikisi de gözlerini yumdu. Çok sürmedi, sadece yarım dakika sonra koridordan ses duyuldu,

"Gitmiyor musunu- Oovv," Klaus gördüğüyle ellerini gözüne koydu, arkasını döndü. Aurora ayrılarak ona baktığında Five da arkasına döndü, "Böldüğüm için üzgünüm çocuklar," dedi bağırarak. "Siz bitirin işinizi ben bakmıyorum!" dedikten sonra tekrar onlara dönerek parmaklarını açtı, ona bakan ikisini gördüğünde ellerini indirerek güldü,

"Hadi ama bunu izlemek istiyordum," Aurora bu kadar açık konuşan Klaus yüzünden az da olsa utanmıştı.

"Sus Klaus," Klaus utandığını fark ettiğinde daha da keyiflendi,