•Aurora Pride• The Umbrella Academy - 0 Numara'nın Laneti

『Bölüm 23 - Teselli』

 ♪ Melanie Martinez - Pacify Her

Bölümle uyumlu oldu :) İyi okumalar <3

---

Vanya nefesini verdi.

"Üzgünüm..." diye mırıldandı. Elindeki tepsiyi yere bıraktı. "Seni özledim," dedi ardından. "Lütfen iyi ol," Bir süre daha baktı kapıya.

Aurora, Vanya' nın dediklerine karşılık nefesini verdi. Böyle davranmanın bebeklik olduğunu düşünüyordu içten içe ama hiçbir şey yapmak istemiyordu, içinden hiçbir şey gelmiyordu.

Yemek yemek, uyumak, herhangi bir diyaloğa girmek... Hiçbirine mecali yoktu sanki.

Pes etti en sonunda. Herkes gelip Aurora' ya ona boş gelen teselli lafları sunmuştu. Vanya' nın bunu yapmaması iyi hissettirmişti ona. Kalktı yatağından, kapıya ilerlerken Vanya gitme kararı almıştı ki ayak sesleri duymasıyla durdu. Kapının kilidi bir haftanın sonunda döndü, kapı kulpu aşağıya indi ve açıldı kapı.

Aurora' nın üstünde ona bol gelen açık mavi pijamaları vardı, yünlü ve rahatlardı. Vanya ona bakmadan yerdeki kurabiye ve sütü aldı eline. Sonra döndü Aurora' ya.

Perişan haldeydi. Gözleri ağlamaktan ve uykusuzluktan olsa gerek kıpkırmızıydı. Gözaltları mor ve torbaları belirginleşmişti. Yaptığı at kuyruğu gevşemiş, yanlardan perçemleri çıkmıştı. İçeriye girdiğinde Vanya, çok ağır bir şekilde yağlı boya kokusu aldı. Kapı arkasından kapandı Vanya' nın, tekrar kilitlendi.

Gece saat geçti, hava kararmıştı. Vanya kurabiyeyi yatağa bırakarak koca pencereyi açtı, gelen soğuk hava üşümesine sebep olsa da sonuna kadar açtı. Ardından Aurora' ya döndü, o da ona bakıyordu. Aurora' ya yaklaşarak sarıldı. Aurora bir süre durdu öylece, gözlerini yumdu. Birine sarılmaya ihtiyacı olduğunu şu ana kadar anlamamıştı. O da zorlukla doladı kollarını Vanya' nın beline. Vanya ona sıkıca sarıldı, iyi etmek istiyordu onu.

"İyi olacaksın kardeşim," diye fısıldadı. Aurora burnunu çekti.

"Niye?" diye sorduğunda, Vanya duraksadı, geri çekildi. Aurora' nın yorgunluğu gözlerinden bile anlaşılırdı. Azıcık aralık olan mavi gözleri baygın gibiydi.

"Ne demek niye?"

"Niye iyi olayım ki?" dedi mimik oynatmadan yüzünde. Vanya bir şey demedi, onu yatağa oturtarak tepsiyi önüne itti ve o da oturdu.

"Hatta, iyi olmayı hak ediyor muyum?" diye düzeltti sorusunu tekrar Aurora. Vanya ne diyeceğini bilemiyordu, teselli konusunda pek iyi değildi.

"Her şey iyi o-" Aurora hayır manasında başını sallayarak elleriyle şakaklarını ovdu. Başı öylesine ağrıyordu ki...

"Bana boş teselliler sunma Vanya,"

"Sen konuş o zaman, içini dök seni dinleyeyim." Hayır anlamında tekrar salladı başını.

"Ben bana iyi gelecek hiçbir şeyi hak etmiyorum. Ne yemek yemeği, ne uyumayı, ne bir kardeşe ve sırdaşa sahip olmayı."

"Niye böyle düşünüyorsun?" diye mırıldandı Vanya zorlukla.

"Hak etmiyorum." dedi Aurora. Ona içini dökmek istemiyordu. Kendi kendini yiyip bitirmeyi seçmişti.

Vanya sesini çıkarmadan kurabiyelerden birini eline aldı, ona yaklaştırdı.

"Ellerimle yaptım, senin için." dedi gülümsemeye çalışarak. Aurora kafasını çevirerek tuvallere döndü tekrar, yemek istemedi. Vanya kurabiyeyi yerine bıraktı. İç geçirdi sessizce, sonra Aurora' nın baktığı yere baktı, tuvalleri gördü.