♪ Ayten Alpman - Tek Başına
Şarkıyı açıp okumaya başlayın, tavsiye değil zorunluluktur.
:) İyi okumalar.
---
<Aurora Pride (Hargreeves)>
Her şey tamamdı. Kroki üstünden nerelere saklanacaklarını belirlemişti herkes. Ben sadece o odaya gidip bekleyecektim Carol' ı.
"Hadi," dediğinde Five herkes el ele tutuştu. Benim yüzümden hepsi tehlikeye giriyordu. Ne kadar istemediğimi söylesem de dinlememişlerdi. Five bizi o kocaman yerin arka girişine ışınladı önde birileri varsa falan diye. Ardından elini tuttuğum Diego ve All' in elini bıraktım. Onlar o odaya ışınlanıp saklanacaklardı. All başını salladı, tereddüt ediyordum.
"Dikkatli ol," dedi Five. Ardından ışınlandılar. Kapıda tek başıma kalmıştım. Önüme dönerek kapıyı açtım, nefesimi verdim. Korkuyordum.
Carol' a bir şey olmasından çok korkuyordum.
Akademidekilere bir şey olmasından çok korkuyordum.
Carol' ı göreceğim halden çok korkuyordum.
İçeri girdiğimde kapı arkamdan kapandı. Upuzun bir koridor vardı. Çıkacağım oda bir üst kattaydı. Geniş koridorlar ve yerler aynı taşlarla kaplanmıştı, açık mavi gibi çok şeffaf bir renkti. Sol elimle korkuluklara tutunarak ağır ağır çıktım merdivenleri. Hiç ses yoktu. Katın upuzun koridorunda göz gezdirdim, sonra o kapıya ilerledim. Hepsi başka odalardaydı, saklanıyorlardı.
Kapıyı açacağım sırada merdivenlerden ses duydum, vücudum istemsizce kasıldı. Merdivenlerden bir adım daha geriledim, o sırada yukarı çıkan kişinin başı görüldü. Arkasından biri daha geliyordu sanırım ama onu göremiyordum. Bir adam çıktı merdivenleri. Elleri arkasında birleşmişti, bana bakarak çıkıyordu. Gitgide vücudunu da gördüm.
25-30 yaş civarlarında biri olduğu belliydi. Çok olgun görünüyordu. Kumral saçları, çok keskin hatlı bir çenesi, kehribar gözleri vardı. Yüzünde bir ifade yoktu, gene de oldukça korkutucu duruyordu suratı. Boynundaki ademelması çok belirgindi, çok yapılı bir adamdı. Giydiği koyu kırmızı gömleği yapılı vücudunu belli ediyordu. Onu süzdüğümü görmüş olmalı, hafifçe güldü. Arkasındakini görememiştim hala.
"Hoş geldin," Çenem de kasıldı. O telefondaki adamdı, sesi çok kalındı.
"Carol nerede?" dememle beraber arkasındaki kişinin kolunu tutarak öne çıkardı. Çattığım kaşlarım gevşedi ve sert tutmaya çalıştığım bakışlarım öylece kalakaldı.
Carol... Öylesine dövülmüştü ki ayakta durmakta zorlanıyor gibiydi. Ona bir adım attım ki adam geriledi Carol' la beraber. Carol bana öyle bakıyordu ki... Yalvarır gibiydi. Git diyordu sanki ama bir o kadar da anlamlandıramadığım bir ifadesi de vardı. Kırgınlık falan mı?
"Dur,"
"Bırak onu, bırakacağım demiştin." dedim sıktığım dişlerimin arasından. Adam başını salladı.
"Bırakacağım,"
O sırada merdivenlerde bir sürü silahlı adam olduğunu gördüm, tedbir alıyordu. "Ama en başında arkadaşının sana söyleyecekleri var, son konuşmanızı yapabilirsiniz." Carol' ı itekledi öne doğru, yüzü buruştu. Acı çekiyordu. Ona koştuğum sırada beni durdurmak ister gibi elini kaldırdı. Anlam veremeyerek kaşlarımı çattım.
"Güçlerin... Güçlerinin olduğunu bana söylemedin," Kelimeleri kesik kesikti, zar zor nefes alıyordu.
"Carol, çok kötü görünüyors-"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•Aurora Pride• The Umbrella Academy - 0 Numara'nın Laneti
FanficYaşadığı yerin en parlak sanatçılarından biri olan Aurora, yaşamın zorluklarına rağmen kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan ve durabilen güçlü biridir. Pek güzel geçmeyen bir günün ardından yaşadıklarına adapte olmakta çok zorlanır, kafası oldukç...