•Aurora Pride• The Umbrella Academy - 0 Numara'nın Laneti

『Bölüm 32 - Valeria』

♪ The Neighbourhood - You Get Me So High 

İyi okumalarr <33

---

Five konuşmaya başlatacağı sırada geldiğini fark etmedikleri Agnes konuştu,

"Hoş geldiniz, ne alırsınız?" Aurora öylesine dalmıştı ki duymadı bile. Five daldığındı fark etti, Agnes' e döndü.

"2 sade kahve,"

"Sıcak değil mi?"

"Evet," Agnes hızlıca not etti,

"Hemen geliyor," O içeri giderken Five gene Aurora' ya baktı. Sürekli hareket etmesinden bacağını salladığını anlamıştı. Nefesini verdi,

"508' den intikam alacağız, alacaksın."

"Bu neye yarar ki?"

"Kendini şu hale sokmandan daha çok şeye yarayacağı kesin." Aurora cevap vermeyerek koparmaya çalıştığı tırnağını kemirmege başladı. Five eğilerek elini tuttu ve indirdi.

"Yapma şunu, güçlü ol." Elini geri çekince Aurora iki elini de masanın altına götürdü, orada oynamaya devam etti. Five' ın yüzüne bakımıyordu. Five' sa yardım etmek istiyor ama elinden hiçbir şey gelmiyordu. Aurora içinden gelen bir hisle konuşuverdi,

"Çok zor, biliyor musun?" Five kaşlarını çattı,

"Ne çok zor?" Aurora yutkundu, tırnağını kanatmıştı ve ona bakıyordu.

"Hayatındaki herkesi tek tek kaybetmek," dedi en ifadesiz biçimde. "Önce annemle babam beni bıraktı, sonra ablam, Andre ve Carol." Gözlerini kıstı, "Ve hep güçlü olmaya çalıştım, kendime hep hedefler koydum." Hafifçe omuz silkti, "Ama yok, ne zaman denesem gene bir bok oluyor, hiç şaşmıyor. Sanki... Sanki sırf mutlu olamamam için biri yapıyor bunları. Çünkü hepsi çok ağır," Kafasını kaldırarak büyük bir ciddiyetle onu dinleyen Five' a baktı. Gözleri hafif dolmuştu.

"Ben bunların hepsini hak etmedim, kötü biri olmadım." Sol gözünden bir damla düştüğünde kaşlarını çattı, "Anlıyor musun?" Five nefesini verdi ve en dürüst şekilde konuştu,

"Anlayabilir miyim bilmiyorum Aurora. En fazla empati kurup sana destek olabilirim, fazlası elimden gelmez." Yanağındaki yaşa baktı, "Acı çektiğini görebiliyorum,"

"Bunun artık düzelmeyeceğini göremiyorsun,"

"Özel olduğunu anlamıyorsun, bu hayatı biz seçmedik, yaşıyoruz sadece."

(Ahhğ, bu replik dizide de geçiyordu ya koyayım dedim, Fifi' mizin repliği,)

Five haklıydı, Aurora da öyle. Daha reşit bile olmayan bir kız için bu yaşadıkları gerçekten fazlaydı ama o özeldi, bunlarla başa çıkmak zorundaydı.

"Acıyı dindirecek bir gücüm yok."

"Acının ilerlemesini engelleyecek gücün var," Five duruşunu dikleştirdi, Aurora' ya yaklaştı, "Bak, Aurora, eğer kendine gelmez ve 508' i durdurmamıza yardım etmezsen dünyanın sonu gelecek. Bir sürü insan, hepimiz öleceğiz. Mantıklı düşünmek zorundasın."

Aurora yanıtlamadı, dediklerini düşündü. Haklı olduğunu biliyordu, 508' i durdurmayı o da istiyordu ama bunu Handler' la çalışarak yapmak istemiyordu. Çocukluk mu yapıyordu yoksa içindeki sesi dinlemeli miydi?

Agnes kahveleri getirdi ve masaya bıraktı, "Afiyet olsun," Tekrar mutfağa ilerledi.

Güneş ağır ağır doğuyordu, hatta doğmuştu ama bulutlu havadan görülmüyordu.