Don't Touch My Wife - KathNiel FanFic (DTMW) - EDITING

Chapter twenty8 - Say something.

Kathryn's POV

"This can't be happening."

Napahikbi ako, hindi na ako makahinga ng maayos. Habol habol ko na ang hininga ko.

"BILISAN MO LESTER!" Sigaw ko kahit harurot na ang takbo ng sasakyan.

Natigilan ako ng makita ko ang apoy at madaming bombero sa paligid. Everything is blurry so does my life.

"DJ.."

Iyak ako ng iyak tapos niyakap ako ni Miles kaya lalo akong umiyak.

"Asawa ko!" Napasigaw ako.
Bakit ganun? Bakit ako nalang lagi? Hindi ko makakayanan kung mawawala sya.

"Hindi pwede.." umiiyak ako. Wala akong pakialam kung ano na itsura ko ngayon.

Si Dj.

Sya ang buhay ko at di ko kayang mawala sya sa akin.

Not him God, please. Don't do this to me again.

Huminto ang sasakyan sa hospital kung saan sya sinugod.

"DANIEL JOHN PADILLA." Hingal na hingal kong sabi sa babae na nasa reseption.

"Wait lang po."

"I CAN'T FUCKING WAIT! BOBO KA BA!" Sigaw ko sa tangang nurse na to.

My husband is dying. How can you tell me to wait! Stupid!

Napalingon ako nung makita kong isang stretcher na mabilis inilalabas mula sa ER at maraming tao ang nag tutulak dito, kasama na si Seth, Julia, at kung sino pa man.

Nanghina ang tuhod ko ng makita ko sya.

Makita ko syang nag dudugo.

Makita ko syang nag aagaw buhay.

Makita ko syang nasasaktan.

Muntikan na ako matunba ng may humawak sa akin. Wala na akong pake kung sino yun. Natauhan ako at tumakbo kung nasaan sya.

"DANIEL!" Sigaw ko at humawak ako sa stretcher.

Iyak ako ng iyak habamg tinatakbo sya kung saan man sya dinadala.

Nagkalat ang dugo sa mukha nya at nakita kong may malaking sugat sa noo nya at walang sawa ang pag labas ng dugo dito.

Hindi ko alam kung imagination ko lang yun pero dahan dahan nyang minulat ang mga mata nya tumingin sa akin.

Takbo parin kami ng takbo. Iyak parin ako ng iyak. Wala na ba tong katapusan?

"Ba-by?" Rinig kong sabi nya. Putangina! Sirang sira ang boses nya. Lalo akong umiyak.

"Baby." At mainit na luha ang lumabas sa mata ko.

Napapikit ako nung hawakan nya ang pisngi ko. Agad kong hinawakan ang kamay nya na nasa pisngi ko parin.

"Baby.. I'm here." Mahina kong sabi.

"Don't... don't cry.." sabi nya bago pa ako hinarang ng nurse at pinasok sya sa isang kwarto na nakalagay Operation Room.

Aakto sana ako na papasok pero hinila ako ng isang tao na malakas at lumapad ang kamay nya sa mukha ko.

Kahit masakit ang sampal nya sa akin hindi ko na naramdaman. Manhid na manhid na ako.

"THIS IS YOUR FUCKING FAULT! " Tapos hinawakan nya ang buhok ko at sinabunutan ako. I let her.

Lalo akong umiyak. Hindi dahil masakit pero dahil narealize ko natama nga si Julia. This is my fault. Only I can be blamed here.