Trouvaille || Hyunin

[16] - [Teşekkür niyetinde güzel bir akşam yemeği]

Seungmin'in Anlatımından;

Bugün gerçekten çok sinir bozucu bir gün olucaktı benim için. Çünkü çok bilmiş Bay Ki beni akşam, evine davet etti. Yemek yiyicekmişiz hah.

Dün akşamki olaydan sonra herkes rahat bir gece geçirmişti. Tabii Jeongin ile eve gelince Jisung bizden baya çekmişti.

Anahtar yanımızda olduğu hâlde Jisung'un inadına o kalkana kadar zile basmıştık. Biraz zor kalkmıştı ama yine de uykusundan uyandırdık. O yüzden görev tamamlanmıştı. Tabii sonra tebrik etme, bize neden haber vermedin sorgusundan sonra herkes uyumuştu.

Şimdi ise iş yerindeydim ve çok sevgili patronum Ki akşam yemeğine davet etti çalışanları. Teşekkür niyetinde güzel bir akşam yemeği dedi. Tabii ben de bu fırsattan istifade Jeongin ve Ki'nin ne gibi bir bağlantısı var onu araştırıcaktım.

"Bay Ki. Akşam için hazırlanmam gerekli bu yüzden işten er-"

"Tabii tabii çıkabilirsin. Hatta diğerlerine de söyle bugün çok fazla müşteri yoktu"

Onu onaylayıp odasından çıktığımda diğerlerine de haber verip soyunma odasına girmiştim. Üstümü değiştirdikten sonra odaya 2 kişi girdi. Ki'nin yalakaları.

"Sen yine mi erken çıkıyorsun ha. Neden sürekli sana izin veriyo bu adam da bizi azarlıyıp gönderiyo?" Bunlar gerçekten ciddi mi

"Bu sefer size de izin verdi. Serbestsiniz. Akşam için hazırlanın ve yolumu açın"

"Sen kime emir verdiğini biliyor musun?" Tabii

"Ki'nin bir numaralı yalakası başka kim olu-" Sözümü tamamlayamadan yüzüme inen bir yumrukla yere düşmüştüm.

Hızlıca ayağa kalkıp çantalarımı aldıktan sonra koşar adım bulunduğum yerden ayrılmıştım. Arkadan gelen gülme sesleri umrumda değildi. Zaten burda zar zor dururken onlarla da uğraşmak istemiyorum. Ne kadar çok kaçarsam o kadar çok iyi. Yani en azından bana göre.

Arabama geldiğimde derin bir nefes almıştım. İstikamet kuyumcu daha sonraysa ev eşyaları satan bir yer.

Kuyumcudan altın bir kol düğmesi alacaktım. Ne de olsa Ki'nin ofisine girmem için elimde bir bahanem olması gerekirdi. O da çok sevgili patronuma altın bir kol düğmesi. Bir de ev hediyesi işte. Ne olursa..

***

Şu an evdeydim. Akşam için hazırlanıyordum. Tabii eve gelen Jeongin ve Jisung'un tuhaf bakışlarını ve aralarındaki konuşmaları duyabiliyordum, görebiliyordum.

"Ben çıkıyorum tontişler görüşürüz. Ayrıca Jeongin, akşam beni bekle. Ki ve senin aranda ne var bulucam."

"Boş ve Seung. Kendini benim yerime tehlikeye atma. İşsiz kalmanı istemiyorum"

"Yo neden işsiz kalsın. Chan hyung var. Onunla birlikte çalışır." Onun ismini duyduğumda yanaklarımın kızardığını hissetmiştim. Fark edip dalga geçmemeleri için hızla evi terk etmiştim.

"Jisung utandırma çocuğu" Sevgili patronum. Bekle beni geliyorum.

***

Bu eve kim para verir? Çok kötü. İğrenç. Neyse neyse. Katlanmak zorundasın Seungmin. En zor iş senin.

Eve girdiğimde çoğu kişi daha gelmemişti. Bu yüzden oturma odasında oturup Ki'nin gelmesini beklemiştim.