( Wattpad'de bu isimle yayımlanan ilk kitaptır. )
Seviyordu usulca, kimseye belli etmeden. Alışmıştı artık onun kendisinden hep bir adım uzakta olmasına. Hayat bu, geçiyordu nasılsa. Belki unuturdu kalbi zamanla. Belki de her şey bitti derken kader...
Instagram bölümünü beğendiniz mii? Bundan sonra arada böyle atıcam. Bölümleri de vakit buldukça yazmaya çalışıyorum. Geç gelen bölümler için kusura bakmayın. İyi okumalar.
Çiçeği çöpe atarak notu çantama koydum. Tabi ki de abimlere söyleyecektim. Bu akşam Merve'yi istemeye gidecek olsak da böyle bir şeyi de salaklık ederek erteleyemezdim. Üzerimdeki tedirginlik geçmezken sonunda eve vardım. İçeriye girmemle anamın çemkirmesi de bir oldu. - Eylül nerde kaldın sen?! - Dersim vardı ya annecim. Napam yani? - Çok konuşma hadi hadi git hazırlan. - Senin şu streslerin yüzünden ölüp gidecem ya!
Annem terliğini çıkarırken koşarak yukarı çıktım. Tam odaya girecekken abimin anırmasıyla durdum. - Eylül! - Ne var be? - Hangi adam senin güzel kardeşim?!
Ay ben gaza gelip öyle bir şeyler yapmıştım değil mi? Abin görüyor o yorumu değil mi gerizekalı?! Emir abim görmese bari. - Ay abi ne diyorsun hiç anlamıyorum. Bak geç kalıcaz hazırlanmam lazım benim. - Kaç tabi cadı.
Dil çıkarıp odama kaçtım. Kapıyı arkamdan kilitleyerek işimi garantiye almayı da ihmal etmedim. Eveet hadi bakalım sıra hazırlanmada. Kısa bir duşa girip çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elbisemi giyerek saçlarımı sıkı bir at kuyruğu yaptım. Uçlarına da hafif dalga vererek son haline getirdim. Hafif bir makyajla da tamamdım. Odadan çıkıp aşağıya indim. Annemle babam kapıda bekliyorlardı. - Meleğim çok güzel olmuşsun. - Siz de çok yakışıklısınız Mehmet Bey. Abimler inmedi mi hâlâ? - Yok inerler mi hiç? Sanki kızım sen değilsin de onlar. Neye süsleniyor bu kadar hergeleler? - Allah'ım kulaklarım... Anne önce doktora mı gitsek acaba?
Abim merdivenlerden inerken bir yandan da saçmalıyordu. - O nerden çıktı Emre? - Nerden olacak annem? Senin bu kocanla kızın kulağımı çınlata çınlata bir hâl oldular. - Eşek sıpasına bak sen. Kardeşin nerde? - Ohoo o çıktı ki. Selim çiçeği unutmuş onu almaya gitti. - Tamam o zaman hadi çıkalım biz de.
Kabanlarımızı giyip evden çıktık. Amcamlar zaten aşağıdaydılar. - Ooo damat bey naber? - Eylül bulaşma bana. Heyecandan ölücem. - Tamam ya bir şey demedim. - Boşver sen bu artisti cadım. Gir koluma biz seninle gidelim.
Kerem abimin uzattığı koluna girdim. Annemler önden giderlerken biz de onları takip ediyorduk. - Selin fazla görümcelik yapma yazık kıza. - Eylül'cüm ayıp ediyorsun o iş bende.
Zaten bir sokak arkamızda olan eve gelmiştik. Biz geldiğimizde Yağızlar da apartmana giriyorlardı. Tabi ki de kız istemeye hep birlikte gidecektik. Aslılar zaten önceden gitmişlerdi. Biz erkek tarafı olduğumuz için gidememiştik. - Eylüüül.
Beni gören Aras yine dünyadan soyutlanmıştı. Gülerek kucağıma aldım. - Buyak yok mu? - Gelicek canım. - Oleey.
Kulağıma eğilerek konuştu. - Yine çok güşel olmuşsun. - Teşekkür ederim birtanem. Sen de yine çok yakışıklısın. - Ben de seni Mehmet amcadan istiyim mi?
