A Gold Digger In Disguise

Κεφάλαιο 23

ΑΓΓΕΛΙΚΗ

Ήταν Τρίτη πρωί και έπρεπε να συναντήσω τον Πάρη στο αεροδρόμιο σε μια ώρα. Ένιωθα ένα μείγμα συναισθημάτων: φοβισμένη, αναστατωμένη, απογοητευμένη.

Φοβισμένη, γιατί η ιδέα να είμαι σε μια ξένη πόλη μόνη με τον Πάρη ήταν κάτι που δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ πριν.

Αναστατωμένη, γιατί από τότε που είχε έρθει ο Μάρκος την Κυριακή, ο Πάρης δεν με είχε ξανά κοιτάξει, πόσο μάλλον να ζητήσει συγγνώμη. Ήταν σαν να με απέφευγε ενεργά, παρόλο που ήταν αυτός που μου είχε ουρλιάξει, που με είχε τρομάξει.. ήταν σαν να του ήταν πολύ δύσκολο να με κοιτάξει.

Και απογοητευμένη γιατί εξακολουθούσα να ενοχλούμαι που η ζωή μου έπρεπε να σταματάει όποτε με χρειάζονταν ο Μάρκος ή ο Πάρης.

Αλλά κάτω από όλα αυτά τα συναισθήματα, δεν μπορούσα να μην υπενθυμίσω στον εαυτό μου ότι πήγαινα στο Παρίσι. Πήγαινα στη μοναδική πόλη που κάθε κοριτσάκι ονειρευόταν να επισκεφτεί.

Είχα πει στον μπαμπά για το ταξίδι μου στο τηλέφωνο χθες το βράδυ, αλλά δεν είχα μιλήσει με κανέναν άλλο. Ο μπαμπάς ακουγόταν τραχύς και αδύναμος, όπως ακριβώς όταν πήγα να τον επισκεφτώ την περασμένη εβδομάδα.

Ήθελα να τηλεφωνήσω στον Λουκά και στον Ντίνο και να τους το πω, αλλά τα πράγματα ήταν ακόμα περίεργα με τον πρώτο.

Είχαμε μιλήσει εν συντομία για τον μπαμπά, υποσχόμενοι να προγραμματίσουμε μια ώρα με κείνους και τον γιατρό για να εξετάσουμε όλες τις επιλογές.

Η Μαίρη, από την άλλη, με έπαιρνε τηλέφωνο αρκετά συχνά. Είχαμε μιλήσει μερικές φορές αυτή την εβδομάδα, αλλά κάθε συζήτηση ήταν σύντομη. Δεν έκανα καμία πιεστική ερώτηση, ούτε μου έδωσε αναλυτικές απαντήσεις.

Έτσι απλά προσποιηθήκαμε ότι όλα ήταν φυσιολογικά και δεν είχε συμβεί τίποτα. Αλλά για κάποιο λόγο, παρόλο που μιλήσαμε την Κυριακή το βράδυ, δεν της είχα πει για το Παρίσι.

Συνειδητοποίησα ότι ήθελα κάποιος εκτός από τον μπαμπά μου να είναι ενθουσιασμένος για μένα.. Έτσι έβγαλα το τηλέφωνό μου και της έστειλα ένα μήνυμα.

***

Έφτασα στο αεροδρόμιο και βρήκα τον Μαικ να με περιμένει στις πόρτες του Terminal 3.

«Έτοιμη;» ρώτησε, παίρνοντας την κυλιόμενη βαλίτσα μου. Έγνεψα καταφατικά και αρχίσαμε να περπατάμε προς ένα ασανσέρ δίπλα στον τοίχο.