Κεφάλαιο 39

279 38 6
                                    

Τα φώτα άναψαν. Τα πλήθη φώναξαν. Εκθαμβωτικά χαμόγελα ξεπρόβαλαν από παντού.

Βρισκόμασταν στη μέση ενός κόκκινου χαλιού για το διαγωνισμό χορού και μετά βίας έβλεπα ευθεία.

Υπήρχαν τόσα πολλά μέλη του Τύπου εδώ.

Όπου κι αν γύριζα, κάποιος μου φώναζε. "Κυρία Βαλλιάνου! Ποιος σχεδίασε αυτό το φόρεμα;!" "Κυρία Βαλλιάνου! Μπορείτε να ποζάρετε με τον άντρα σας;!" "Κυρία Βαλλιάνου! Τι έχετε να πείτε στους θαυμαστές σας;!"

Θαυμαστές; Από πότε είχα θαυμαστές; Ο Πάρης χαμογελούσε και χαιρετούσε, ξεκάθαρα συνηθισμένος σε αυτό, ντυμένος με ένα κομψό σμόκιν.

Εγώ φορούσα ένα σιφόν κοκτέιλ φόρεμα με λαμπερή χρυσή δαντέλα, που ήξερα ότι θα άστραφτε στην πίστα.

Παρόλο που ο Πάρης επέμενε ότι έμοιαζα με «ένα εκατομμύριο δολάρια», ένιωθα παράταιρη και εξαιρετικά νευρική.

Δεν ήταν μόνο επειδή επρόκειτο να χορέψω μπροστά σε ένα τεράστιο πλήθος σημαντικών ανθρώπων.

Ήταν εξαιτίας αυτών των περίεργων μηνυμάτων που είχα λάβει. Δεν είχα σκεφτεί ποιος μπορεί να προσπαθούσε να τα βάλει μαζί μου. Η τελευταία φορά που έλαβα ένα τέτοιο μήνυμα ήταν όταν έκανα παρέα στο καφέ του Άλεξ.

Σκέφτηκα ότι μπορεί να ήταν όπως έλεγε ο Άλεξ. "Μονο λογια."

Τώρα όμως δεν ήμουν τόσο σίγουρη. Φαινόταν να υπάρχει μια κρυφή απειλή στα λόγια, μια υπόσχεση ότι κάτι τρομερό επρόκειτο να συμβεί. Δεν μπορούσα να βγάλω την τελευταία γραμμή από το μυαλό μου.

«Κανείς δεν μου λέει όχι...»

Αυτός, όποιος κι αν ήταν, είχε πει το ίδιο και την προηγούμενη φορά. Ήταν τόσο ανατριχιαστικό. Οι απειλές διαπέρασαν την ύπαρξή μου και με έκαναν να νιώθω ότι τα χέρια μου ήταν φτιαγμένα από πάγο και τα πόδια μου από ζελέ.

Πώς θα έπρεπε να συντονιστώ απόψε αφού λάμβανα τέτοια μηνύματα;

«Ει», άκουσα μια τραχιά φωνή να ψιθυρίζει δίπλα μου. «Είσαι καλά;»

Γύρισα για να δω τον Πάρη ο οποίος με κοιτούσε ανήσυχος. Μάλλον δεν έκρυβα καλά τα νεύρα μου. Προσπάθησα να κάνω ένα ψεύτικο χαμόγελο.

«Μια χαρά», είπα. «Θα πρέπει να χαμογελάμε για τις φωτογραφίες, σωστά;»

«Αγγελική, αν δεν θέλεις, δεν χρειάζεται. Έχουμε ήδη πει αρκετά στις κάμερες»
Ήταν τόσο καλός, τόσο υποστηρικτικός. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν ο ίδιος Πάρης που κάποτε με είχε αποκαλέσει, μεταξύ άλλων, χρυσοθηρική τσούλα.

A Gold Digger In DisguiseNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ