Κεφάλαιο 25

285 34 8
                                    

ΠΑΡΗΣ

Ένιωσα άσχημα για τον τρόπο που η Ντάρλα και οι υπόλοιπες Γαλλίδες φέρθηκαν στην Αγγελική;

Ειλικρινά, ναι.

Η Ντάρλα ήταν η μεγαλύτερη σκύλα που ήξερα, και ούτε η κοπέλα που με παντρεύτηκε για τα λεφτά μου δεν άξιζε τέτοιου είδους αντιμετώπιση. Αλλά ταυτόχρονα ο κύκλος μου πάντα έμοιαζε κάπως με το ζωικό βασίλειο.

Έπρεπε απλώς να αφήσεις τις γυναίκες να τρώγονται μεταξύ τους μέχρι να κουραστούν αρκετά ώστε να έρθουν στο κρεβάτι.

Η Ντάρλα κι εγώ, είχαμε μια προϊστορία. Ήταν περιστασιακό βέβαια, ποτέ κάτι περισσότερο από σεξ. Για μένα τουλάχιστον. Αλλά δεν φαινόταν να το έχει ξεπεράσει.

Έτσι ήταν, ανεξέλεγκτη και οργισμένη σε όποιο κορίτσι κι αν έφερνα μαζί. Το ότι η Αγγελική έφυγε από το τραπέζι ήταν μια νίκη στα μάτια της.

Έβαλα τον σερβιτόρο να μου φέρει ένα μπουκάλι σαμπάνια για το τραπέζι, και μόλις το έφερε, παραγγείλαμε το δεύτερο γύρο μέσα σε λίγα λεπτά.

Είχα ξεχάσει πώς ήταν οι Γάλλοι με το ποτό. Κατέβασα το τρίτο μου ποτήρι και έγειρα πίσω, απομακρύνοντας τον εαυτό μου από το τραπέζι.

Όμορφες γυναίκες παντού. Έπιναν και περνούσαν καλά. Αλλά το ίδιο μπορούσα και εγώ.

Περίπου μια ώρα αργότερα, όταν το τραπέζι ήταν γεμάτο με ζεστή σοκολάτα και σουφλέ Grand Marnier, είδα τον πατέρα μου να πλησιάζει.

«Κυρίες», είπε και μετά πήρε θέση στην άδεια καρέκλα της γυναίκας μου. «Πού είναι η Αγγελική;»

«Δεν ένιωθε καλά. Ημικρανία» απάντησα πίνοντας άλλη μία γουλιά.

«Α, κρίμα», είπε κουνώντας το κεφάλι του. «Καημένο κορίτσι. Είναι πραγματικά καλή, Πάρη».

«Ξέρω»

«Σίγουρα;» είπε, με το βλέμμα του έντονα.

Έγνεψα καταφατικά.

«Καλώς», συνέχισε, «γιατί έχω μια έκπληξη και για τους δυο σας. Έλα, πάμε στη σουίτα να της πούμε τα νέα».

«Από τώρα; Δεν πρόλαβα να φάω καν το γλυκό»

«Η γυναίκα σου πονάει, Πάρη. Το ότι δεν είσαι μαζί της είναι εξωφρενικό»

Στριφογύρισα τα μάτια μου, φοβερά ενοχλημένος, κατεβάζοντας το ποτήρι με την σαμπάνια και τον ακολούθησα έξω από την αίθουσα του γκαλά.

A Gold Digger In DisguiseWhere stories live. Discover now