Η ιστορία κινείται γύρω από τον δισεκατομμυριούχο playboy, Πάρη Βαλλιάνο. Ο απρόβλεπτος εργένης που χρησιμοποιεί τη δύναμή του, την περιουσία και την αναμφισβήτητα εντυπωσιακή του εμφάνιση για να αποπλανήσει τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο.
Ωστόσο, α...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Πέταξα το τηλέφωνό μου στο κρεβάτι.
***
Ήταν λίγα λεπτά πριν τις επτά το πρωί και είχα μόλις περάσει την πρώτη μου νύχτα στο ρετιρέ. Αφού πήρα τηλέφωνο την Μαίρη χθες το βράδυ, δεν είχα ξαναφύγει από την κρεβατοκάμαρά μου. Είχα βάλει πιτζάμες και είχα βυθιστεί στο νέο μου στρώμα κρατώντας τα μάτια μου κλειστά μέχρι να αποκοιμηθώ.
Νόμιζα ότι το να κοιμηθώ τόσο νωρίς χθες το βράδυ θα είχε λειτουργήσει θεραπευτικά. Θα ξυπνούσα ανανεωμένη και αισιόδοξη για την επόμενη μέρα, αλλά, αντιθέτως, είχα ξυπνήσει νιώθοντας το ίδιο μόνη. Οι καθρέφτες γύρω από το δωμάτιο δεν βοηθούσαν. Απλώς έκαναν την μοναξιά μου πιο έντονη.
Μετά την Μαίρη εχθές προσπάθησα να τηλεφωνήσω στον Λουκά. Συνήθως, μια γρήγορη συνομιλία μαζί του θα μπορούσε να μου φτιάξει τη διάθεση οποιαδήποτε μέρα. Τα αστεία του είχαν πάντα τον τρόπο να μου υπενθυμίζουν να μην παίρνω τον εαυτό μου πολύ στα σοβαρά. Αλλά ούτε εκείνος ήθελε να μιλήσει.
Κάθισα όρθια, βλέποντας το πρόσωπό μου να αντανακλάται σε έναν οβάλ καθρέφτη στον τοίχο απέναντί μου. Έμοιαζα τόσο χάλια όσο ένιωθα. Είχα βάλει τα μακριά μαλλιά μου σε έναν κότσο πριν με πάρει ο ύπνος και τώρα δεν ήταν απλώς ακατάστατα, είχαν σχεδόν ξελυθεί. Έτσι, είχα τούφες να βγαίνουν προς όλες τις κατευθύνσεις, δέρμα που έπρεπε να ενυδατωθεί και χείλη που χρειάζονταν επειγόντως ένα lip balp.
Αλλά ήξερα ότι το να περιποιηθώ τον εαυτό μου δεν θα με έκανε να νιώσω καλύτερα, γι' αυτό αποφάσισα να κάνω κάτι για τη διάθεσή μου πρώτα. Πετάχτηκα από το κρεβάτι, πέταξα μερικά παλιά κολάν, διάλεξα ένα μαύρο μαζί με ένα φούτερ, έδεσα τα μαλλιά μου σε μια αλογοουρά, έβαλα τα πόδια μου στα αθλητικά μου παπούτσια και βγήκα από την πόρτα.
Ευτυχώς δεν διασταυρώθηκα με κανέναν καθώς μπήκα βιαστικά στο ασανσέρ. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να αντιμετωπίσω την εχθρικότητα τους τόσο νωρίς. Πάτησα "L" για το λόμπι και θαύμασα πόσο γρήγορο ήταν το ασανσέρ, κατεβαίνοντας γρήγορα και τους 8 ορόφους αφήνοντάς με στο ισόγειο μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα. Δεν πίστευα ότι θα το συνήθιζα ποτέ.
