A Gold Digger In Disguise

Κεφάλαιο 38

ΠΑΡΗΣ

«Αγγελική, δεν είναι αυτό που νομίζεις»

Ακόμα κι όταν οι λέξεις έφευγαν από το στόμα μου, ήξερα πόσο κλισέ και γελοίο ακούγονταν, αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ.

Κοιτούσε επίμονα την Πέννυ και — ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ—θα σκεφτόταν ότι πάλι είχα ξενογαμήσει.

Μετά από όλη την πρόοδο που είχαμε τον τελευταίο καιρό, αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμουν. Για πρώτη φορά, δεν την απατούσα ενεργά. Ειλικρινά προσπαθούσα απλώς να είμαι καλός, και αυτό ήταν που πήρα σε αντάλλαγμα.

Καμία καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη, υποθέτω.

Ήθελα να βρίσω την Πέννυ, να την αποκαλέσω ηλίθια. Μου έκανε τη ζωή τόσο περίπλοκη, και για ποιο πράγμα; Για ένα γαμω μενταγιόν της έδωσε ο πρώην φίλος της; Ποιος νοιαζόταν!

Πριν προλάβω να φωνάξω στην Πέννυ ή να προσπαθήσω να δικαιολογηθώ, συνέβη κάτι ακόμη πιο εκπληκτικό.

Η Πένυ πήρε το χέρι της Άντζελα. «Είναι αλήθεια», είπε. «Με λένε Πέννυ. Ήμουν εδώ και έψαχνα κάτι. Δεν ήμασταν...»

Τα μάτια της Άντζελα άνοιξαν διάπλατα. Για ένα δευτερόλεπτο, μια συγκίνηση διαπέρασε το πρόσωπό της. Έμοιαζε σχεδόν με ανακούφιση.

Την ένοιαζε λοιπόν!

«Δεν με αφορά ούτως ή άλλως», είπε πειθήνια. «Εσείς οι δύο μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε, πραγματικά».

«Όχι, προσπάθησε να καταλάβεις», είπε η Πέννυ. «Ο Πάρης κι εγώ... Ήμασταν κοντά. Αλλά όχι πια. Το διακόψαμε. Νοιάζεται για σένα πολύ περισσότερο από μένα.»

Τα μάτια της Αγγελικής γύρισαν στα δικά μου. Δεν μπορούσα να διαβάσω την έκφραση της, αλλά ένιωσα την ανάσα μου να πιάνεται στο λαιμό μου.

Είχα ακόμα μια ευκαιρία. Θα μπορούσα ακόμα να την κερδίσω. Θα μπορούσα ακόμα να δείξω στην Αγγελική ότι είχα αλλάξει. Αλλά αν δεν πίστευε την Πέννυ...

Η Πέννυ γύρισε και με κοίταξε, και παρόλο που φαινόταν ακόμα πληγωμένη από το πόσο σκληρά της είχα φερθεί, πρέπει να διάβασε την έκφρασή μου, γιατί χαμογέλασε απαλά.