Beyond Pain ( Completed )

Ep - 20

China Beijing ....... လေဆိပ် တွင်

ကျင်းပေါင် လေယာဉ်ဆိုက်တာနဲ့ ဆင်းလာတော့ လူ လာကြိုတဲ့ နေရာမှာ သူ့ကို လက်လှမ်းပြနေတဲ့ ရိဖုန်းကို တွေ့ရသည်။

' မင်း လာစောင့်နေတာ ကြာပြီလား။'

' အင်း တစ်နာရီ လောက်ရှိပြီ။'

' အင်း လေယာဉ်က သူ့အချိန် ထက် နောက်ကျသွားတာ။'

' ရတယ်။ ပေး ... မင်း ပစ္စည်းတွေ။'

ကျင်းပေါင် သူ့ အဝတ်အိတ် တွန်းပဲ တွန်းလာရတာကို လာတောင်းနေတဲ့ ရိဖုန်း ကြောင့် ပြုံးရင် လက်လွှဲပေးလိုက်သည်။

' ငါတို့ဆိုင် ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နေပြီလဲ။ မင်း ကော သွားကြည့်လား။'

' ငါ့ညီမကို လွှတ်ထားတယ်။ သူက အလုပ် မရှိဘူးလေ။ အဲ့ဒါကြောင့် ဘာမှမသိ မတတ်လည်း ဒီတိုင်း လူရှိန်အောင် လွှတ်ထားတာ။'

' မင်း ညီမ ဘယ်တုန်းက ပြန်လာတာလဲ။ ကျောင်းကော ပြီးသွားပြီလား။'

' မပြီးသေးဘူး။ စာမေးပွဲ ပြီးလို့ ပြန်လာတာတဲ့။'

' ဒါဆို တော်သေးတာပေါ့ လူရင်း ရှိနေလို့။ ရှောင်း နဲ့ကော စကားပြောဖြစ်သေးလား။'

' ဟိုတစ်ခါ ပြောပြီးကတည်းက ထပ်မပြောဖြစ်ဘူး။ ငါလည်း မအားဘူးလေ။ သူလည်း မဆက်လာဘူး။'

' ငါ့ဆီ လည်း မဆက်လာဘူး။ တကယ်လို့ မင်း အားရင် သူ့ဆီ ခန သွားကြည့်ကြမလား။'

သူတို့ ထွက်လာတာနဲ့ ရိဖုန်း အဝတ်အိတ်ကို ကားနောက်ဖုံးမှာ သွားထည့်လိုက်ပြီး ကျင်းပေါင်ကို လည်း ရှေ့ခန်း ကား တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

ရိဖုန်း သူလည်း ကားပေါ် တက်လိုက်ပြီး ...

' မင်း အခုမှ ပြန်ရောက်တာလေ နားပါအုံး။ သင်တန်းတွေလည်း အမြန်ဖြတ်ခဲ့ရတော့ ပင်ပန်းနေမှာ။ ငါလည်း မအားသေးဘူး။ နောက်ထပ် တစ်ပတ် နှစ်ပတ်လောက်နေမှ သွားရအောင်။ ပြီးရင် ဆိုင်ကိုလည်း သေချာ ပြန်ကြီးကြပ်ရအုံးမှာ။ ငါ့ညီမ ဘာမှ မမွှေထားပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းရမှာပဲ။'

ကျင်းပေါင် ရိဖုန်း ပြောတာလည်း မှန်တာကြောင့် ရိဖုန်း ပြောသလို လုပ်ဖို့ပဲ တွေးလိုက်သည်။