စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော မိန်းမပျိုလေးအဖြစ် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း

25. ဗုဒ္ဓခန်းမတွင် မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်းနဲ့ တွေ့ဆုံခြင်း

မို့ရွှီတုန်းသည် ညစာစားပြီးနောက် သူမနှင့်အတူ မည်သူ့ကိုမျှ မလိုက်ပါစေဘဲ တရားအားထုတ်သည့် ဥယျာဉ်၏ ဘယ်ဘက်ရှိခန်းမကို သူမတစ်ယောက်တည်း သွားခဲ့သည် ။ ညဘက် ချဉ်းကပ်လာသူ၏ မျက်နှာကို သူမ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရပေ။  အစောင့်တစ်ဦးဖြစ်ကြောင်းသာ သူမ မရေရာသော ခံစားချက်ရှိသည်။  သူမသည် မိုလန်ကို တူညီသောသင်္ကေတဖြင့် စာရွက်တစ်ရွက်ပေးလိုက်သည်။  စက္ကူသားကိုကြည့်လျှင် အလွန်ဟောင်းနေပြီဖြစ်သည်။

ရှန်းယိနှင့် ကျိလင်တို့ကို မိုယုက သူမနှစ်သက်သော လက်ကိုင်ပုဝါပြုလုပ်ရန် ပန်းများအားပန်းထိုးရန်အတွက်ဆိုကာ အခန်းထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားခဲ့သည်။ 

မိုလန်သည် မို့ရွှီတုန်းကို တစ်ယောက်တည်း မသွားစေချင်ပါ။  သို့သော် မို့ရွှီတုန်းသည် အလွန်စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသောကြောင့် မို့လန်သည် ၎င်းနှင့်ပတ်သက်ပြီး မည်သည်ကိုမျှ မလုပ်ဆောင်နိုင်ဘဲ သဘောတူလိုက်ရသည်။ 

မို့ရွှီတုန်းတစ်ယောက်တည်း တိတ်ဆိတ်တဲ့လမ်းကို လျှောက်ခဲ့တယ်။  သူမရဲ့ အတိတ်ဘဝကပဲဖြစ်ဖြစ် လက်ရှိအချိန်မှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူမဟာ အိမ်နောက်ဖေးမှာ အမြဲပုန်းနေခဲ့ရသည် ။  သူမသည် အမှောင်ညတွင် မည်သူနှင့်မျှ တွေ့ဆုံရန် တိတ်တဆိတ် မထွက်ခဲ့ဖူးပေ။ 

သူမ ငြိမ်သက်နေသော်လည်း သူမ၏ လက်ချောင်းများကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ထားကာ သူမ၏လက်များက အေးစက်နေလေသည်။ 

ထိုတခြားအဖွဲ့ကသူများသည် သူမကို တစ်ယောက်တည်းလာခိုင်းသဖြင့် သူမသည် သူမ၏အဖော်များကိုခေါ်လာပြီး သူ့ကို မစော်ကားဝံ့ပါဘူး။  သူမသည် လျှို့ဝှက်အစောင့်နှစ်ယောက် အမှန်တကယ် လိုအပ်နေသည် ။  ဒီတော့ သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ရမှာပေါ့။

ဗုဒ္ဓခန်းမသည် အရမ်းမဝေးလှပေ ။  တံခါးဝတွင် ရပ်လိုက်သည်နဲ့ ဒီမှာ ဘာတွေဖြစ်နေလဲ သူမ ယောင်ဝါးဝါး မြင်နေရတယ်။  ထို့ကြောင့် မို့ရွှီတုန်းသည် သူ့လမ်းပျောက်မည်ကို မကြောက်ခဲ့ပေ။ 

လမ်းမှာ လရောင်လုံးဝမရှိပေ ။  ဒီညတွင် လကို မမြင်နိုင်တော့ဘဲ တိတ်ဆိတ်မှုက တရားအားထုတ်တဲ့ ဥယျာဉ်တစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံထားတယ်။  ဗိမာန်တော်အတွင်းရှိ သစ်သားငါးများ၏ အသံကိုပင်မကြားရပေ။  အဲဒါက အရာအားလုံးကို ထူးဆန်းစေတယ်။  သူမ၏ ပေါ့ပါးသော ခြေသံများသာ တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြတ်ကျော်သွားခဲ့သည်။