စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော မိန်းမပျိုလေးအဖြစ် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း

104. ချင်းလျံ ဘုရားကျောင်းသို့ခရီးစဉ်

ချင်းယွီရှောင်သည် ခဏအကြာ၌ ပြတင်းပေါက်မှ ထွက်သွားခဲ့သည်။  မိုလန်သည် မို့ရွီတုန်းအတွက် လေးလံသော ကန့်လန့်ကာများကို ဂရုတစိုက် ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး အထဲတွင် ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို အပြင်လူများ မမြင်နိုင်စေရန်အတွက် လုံခြုံစွာ ပိတ်ထားလိုက်သည် ။

ရထားပေါ်မှ လေများ ပျံ့လွင့်ကာ လေအေးများ အေးစက်စွာ ပျံ့လွင့်နေခဲ့သည်။ သို့သော် ရထားပေါ်ရှိ လူများ အများအပြား ရှိနေကြပြီး အားလုံး နွေးနွေးထွေးထွေး ၀တ်ဆင်ထားသောကြောင့် အအေးဒဏ်ကို မခံကြရပေ။ 

ချင်းလျံဘုရားကျောင်းသည် မနီးလှသဖြင့် ထိုနေရာကိုရောက်ရန် နာရီလေးဆယ်ခန့်ကြာသည်။  သူမတို့ ဗိမာန်တော် တံခါးဝသို့ ရောက်သောအခါ ရထားပေါ်မှ ဆင်းကာ အိမ်အကူနှင့် ကလေးထိန်းများ လိုက်ပါလာ သခင်မချန်နှင့် ယုစီလုံတို့ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

ချင်းအိမ်တော်ရဲ့ ရထားရပ်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာပဲ ယုစီလုံရဲ့ မျက်လုံးတွေက မြင်းပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ ချင်းယွီရှောင် ကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ သခင်မကြီးချင်းက သူမကို မျက်စောင်းထိုးနေတာကိုတောင် သတိမထားမိဘဲ သူမရဲ့ ၀တျစုံကို ဆွဲတင်ကာ ချင်းယွီရှောင်ဆီ ပြေးသွားခဲ့တယ်။ 

"ဝမ်းကွဲရှောင်ကို နှုတ်ခွန်းဆက်ပါတယ်!"

သူမသည် ချင်းယွီရှောင်၏ရှေ့တွင် ရပ်ကာ သီလရှိသော မိန်းကလေးတစ်ဦးကဲ့သို့ ပြုမူရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။  သူမ မျက်လုံးကို မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ချောမောသော ချင်းယွီရှောင်ကိုကြည့်ရင်း မျက်နှာများနီရဲလာသည်။ 

"မင်း ဒီလောက် ယဉ်ကျေးနေဖို့ မလိုဘူး။" 

ချင်းယွီရှောင်က လှည့်၍ ခေါင်းငြိမ့်ပြသော်လည်း စကားဆက်မပြောပေ။  သူသည် သခင်မချန်ထံသို့ လမ်းလျှောက်သွားပြီး ဦးညွတ်လိုက်သောကြောင့် ယုစီလုံသည် အလွန်ဒေါသထွက်သွားခဲ့သည်။  ထို့ကြောင့် သူမသည်လည်း သူမနေရာသို့ လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့ရသည်။ 

သခင်မကြီး ချင်းသည် သူမ၏ ရထားပေါ်မှ ထွက်သွားကာ သိသိသာသာ မပျော်မရွှင် ဖြစ်နေသော ယုစီလုံကို အေးစက်စွာကြည့်ပြီး စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်း စေ့ထားသည်။  သူမသည် ယုမိသားစု၏ ပထမဆုံးသခင်မလေးကို အမြဲတမ်းကြည့်ရှုခဲ့သည်။